Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος συνειδητοποίησε ότι, το μέλλον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν στην Ανατολή, εγκατέλειψε την παλαιά Ρώμη και ίδρυσε τη Νέα Ρώμη στο Βόσπορο, σε θέση δεσπόζουσα μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και Μεσογείου. Στο μέρος αυτό ευρίσκετο ήδη η παρηκμασμένη Ελληνική αποικία των Μεγαρέων το Βυζάντιο, που ενσωματώθηκε σαν γειτονιά στη μείζονα Νέα Ρώμη.
Η οξυδέρκεια του Κωνσταντίνου διέκρινε στο Χριστιανισμό τη βάση για την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα της Αυτοκρατορίας και η Νέα Ρώμη απέκτησε πλούτη και δόξα χάρη των οποίων την μετονόμασαν σε Κωνσταντινούπολη προς τιμή του ιδρυτού της. Η ανάπτυξη στης Αυτοκρατορίας στο χώρο που άλλοτε ήκμασε ο Ελληνισμός είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξει η γλώσσα της διοίκησης από Λατινικά σε Ελληνικά μετατρέποντας την σε Ελληνορωμαϊκή. Με την ανάδειξη των Ελλήνων αυτοκρατόρων οι γύρω λαοί άρχισαν να ομιλούν για Ελληνικό Βασίλειο, όπως καταγράφεται σε πολλά ιστορικά κείμενα αν και ο επίσημος τίτλος ήταν Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι Τούρκοι κατακτητές μαρτυρούν μέχρι σήμερα για την κατάληψη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την υποδούλωση των Ρωμιών.
Η παλαιά Ρώμη κατακτήθηκε από τους βόρειους, βαρβαρικούς τότε λαούς, οι οποίοι εκχριστιανίσθηκαν και εκπολιτίστηκαν αφομοιώνοντας τον πολιτισμό της. Με τον τρόπο αυτό άρχισαν να διεκδικούν για τον εαυτό τους τα δικαιώματα του διαδόχου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εποφθαλμιώντας την Κωνσταντινούπολη και έκτοτε μηχανεύοντο τρόπους για την εξαφάνιση και υποβάθμιση της ενώ μετά την άλωση προσπαθούν να απαλείψουν και τη μνήμη της ή δυνατόν. Άρχισαν με το σχίσμα των εκκλησιών και συνέχισαν με τις σταυροφορίες που την καταλήστευσαν και την αποδυνάμωσαν σε βαθμό που να μη μπορέσει να αντισταθεί στην Τουρκική μάστιγα. Όταν το 2001 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ επισκέφθηκε την Αθήνα ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους της Δύσης αλλά ήταν πλέον αργά. Η καταδιωκτική μανία ενάντια στην Πόλη και τη μνήμη της ως πρωτεύουσας της Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας επισφραγίστηκε με την ονομασία της Αυτοκρατορίας ως Βυζαντινής. Με τον τρόπο αυτό οικειοποιήθηκαν τον τίτλο και την αίγλη του διαδόχου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που την αναβίωσαν στο πρόσωπο του Καρλομάγνου και του πρώτου Ράϊχ.
Η ονομασία Βυζάντιο που θα έπρεπε να αναφέρεται μόνο στην προ-Ρωμαϊκή, μη χριστιανική εποχή των Ελληνίδων Πόλεων αποδόθηκε στην μετέπειτα χριστιανική εποχή και απέκοψε την έννοια της συνέχειας του Ελληνικού έθνους και της υπερίσχυσης του επί της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που τη μετέτρεψε σε Ελληνορωμαϊκή. Το αποτέλεσμα είναι η τεχνητή δημιουργία ενός δήθεν κενού στην Ελληνική ιστορία που δίνει επιχειρήματα στους ανθέλληνες ακόμη και σήμερα μετά την επανάσταση του 1821 να αμφισβητούν τη συνέχεια του Ελληνικού έθνους μη θέλοντας να διακρίνουν το ομοούσιο των Ελλήνων φιλοσόφων Ηροδότου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, με τους Έλληνες χριστιανούς πατέρες Βασίλειο, Χρυσόστομο, Γρηγόριο.
Αποτελεί ντροπή για την ελληνική διανόηση να συμμετέχει σε ιδρύματα και πανεπιστήμια δυτικής έμπνευσης και χορηγίας και να διδάσκει Βυζαντινή δήθεν ιστορία με το πρόσχημα ότι έτσι έχει επικρατήσει ο όρος. Αποτελεί ραγιαδισμό για το Ελληνικό κράτος να συντηρεί πανεπιστημιακές έδρες και μουσεία με το ψευδεπίγραφο Βυζαντινό όνομα που δεν αναφέρεται στην εποχή των Ελληνίδων Πόλεων αλλά διαστρεβλώνει την Ελληνική ιστορία, αφαιρεί από τον Ελληνισμό τη δόξα της εξελληνισθείσης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και τον αναγκάζει σε παρθενογένεση μετά το 1821. Η μεγαλύτερη όμως ντροπή σε βαθμό προδοσίας ανήκει στην Ελληνική Εκκλησία που αποδέχθηκε τον όρο Βυζαντινό για να χαρακτηρίσει την τέχνη της αγιογραφίας και της εκκλησιαστικής μουσικής. Ας μη μας εκπλήσσει λοιπόν η υποταγή μας στο μνημόνιο και στο τέταρτο Ράϊχ αφού είναι αποτέλεσμα περιφρόνησης των δικών μας ικανοτήτων και της δικής μας κοσμοθεωρίας χάρη του δυτικού υλιστικού τρόπου σκέψης και ζωής.
Ας είναι καλά ο υπόδουλος λαός της Πόλης και ο Οικουμενικός Πατριάρχης που κάνουν αναφορά στην Νέα Ρώμη και μας θυμίζουν ποίοι είμαστε. Έως πότε όμως;
Ηλίας Σταμπολιάδης
Καθηγητής
Πολυτεχνείο Κρήτης
