Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος Απόπειρα εθνικής αυτοκτονίας (Η σχέση του Νέου Ελληνισμού με το Βυζάντιο)

http://www.antibaro.gr/article/12556

Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος Απόπειρα εθνικής αυτοκτονίας (Η σχέση του Νέου Ελληνισμού με το Βυζάντιο) Ότε προ ημιολίας εκατονταετηρίδος ήρχισε προαγομένη η του νέου Ελληνισμού παίδευσις, οι σημαιοφόροι της μεγάλης ταύτης πνευματικής αναβιώσεως επεδόθησαν φυσικώ τω λόγω προ πάντων εις την μελέτην…Πε
ΑΝΤΙΒΑΡΟ

Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Χρήστος Γιανναράς-Αν τολμούσε ο πρωθυπουργός τα «ουσιώδη»

Posted: 15 Mar 2015 11:39 AM PDT
Η λογική των δανειστών μας απλή, τετράγωνη: Δανειστήκατε, χρωστάτε, θα πληρώσετε. Αφού δεν έχετε χρήματα, θα υποστείτε κατάσχεση: κοινωνικής περιουσίας, εθνικού σας πλούτου. Εναλλακτική προσφορά μας: Να συνομολογήσετε την επιτρόπευση του κράτους σας, τον άμεσο, επιτόπιο έλεγχο της οικονομίας και κάθε πτυχής του κρατικού σας μηχανισμού. Οπως γίνεται πάντοτε σε κάθε χώρα νικημένη: Θα είσαστε υπό κατοχήν, όχι από στρατό κατοχής, από «θεσμούς».
Εξόφθαλμα δεδομένη η αδυναμία-ανημπόρια μας να αντισταθούμε: Δεν έχουμε ερείσματα αντίστασης, έρμα πίστης στην αξιοπρέπειά μας, στην Ιστορία μας, σε ποιότητες ζωής που χωρίς αυτές δεν έχει νόημα να υπάρχεις. Γλώσσα, κάλλος της γης μας, Τέχνη των προγόνων μας, λαϊκή βιωματική παράδοση «νοήματος», λογαριάζονται (στην καλύτερη περίπτωση) ρητορικός ρομαντισμός, αερολογία. Αυτό που προέχει στη ζωή μας είναι το χρήμα, χαρά ζωής και νόημα ζωής δίνει μόνο το χρήμα, ο κοινός τρόπος, η οργάνωση και οι προτεραιότητες του βίου δεν αφήνουν περιθώρια για άλλη πρωτεύουσα σκόπευση.
Βλέποντας ο Μάνος Χατζιδάκις, όταν ζούσε, τον συνεχή βυθισμό του μεταπρατικού μας κράτους στη διαφθορά και στη διάλυση, είχε πει το εκπληκτικό εκείνο: «Να φέρουμε τους Ευρωπαίους να μας κυβερνήσουν, ώστε να μπορέσουμε εμείς να ασχοληθούμε με τα ουσιώδη». Η τραγωδία είναι, σήμερα πια, ότι τα «ουσιώδη» για μας τους συμπτωματικά συμπατριώτες του μεγάλου μουσικού, είναι μόνο η καταναλωτική ευχέρεια, ο πρωτογονισμός της μονοτροπίας ιστορικο-υλιστικών προτεραιοτήτων.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει τη φρεσκάδα της νιότης και γερό μυαλό. Θα μπορούσε να «πιάσει» τον πολιτικό ρεαλισμό της ρήσης του Μάνου Χατζιδάκι. Να δει καθαρά το δίλημμα μπροστά μας: Ή θα σερνόμαστε, για πολλές δεκαετίες, στα παζαρέματα με τη βαναυσότητα (λογικά τετράγωνη) των δανειστών μας ή θα αλλάξουμε ρότα. Οχι για να διολισθήσουμε σε συνθηματολογίες παλικαρισμού και ρητορικά νταηλίκια για ψυχολογική κατανάλωση, αλλά ρισκάροντας το ρεαλιστικότατο δίλημμα: ή όλα ή τίποτα. Με το «όλα» να σημαίνει τα «ουσιώδη» του Μάνου Χατζιδάκι.
Θα λέγαμε στους δανειστές μας (με τη γλώσσα της πολιτικής, όχι της επιφυλλιδογραφίας): Ναι, δεχόμαστε να υποστούμε τις συνέπειες της αφροσύνης μας, δεχόμαστε να επιτροπεύεται κάθε κρατική λειτουργία, να κηδεμονεύεται ταπεινωτικά ο βιοπορισμός μας. Με μία μόνο εξαίρεση: Θα μας αφήσετε να διαχειριστούμε την Παιδεία μας. Χωρίς καμουφλαρισμένες επεμβάσεις των μυστικών υπηρεσιών σας, χωρίς να εξαγοράζετε «οργανικούς διανοουμένους» στον τόπο μας, παπαγαλάκια της αρνησιπατρίας, των παραχαράξεων της Ιστορίας, της υπονόμευσης του γλωσσικού μας κληρονομήματος.
Και όταν λέμε Παιδεία, δεν εννοούμε, βέβαια, τη σχολική μόνο και πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Εννοούμε και τον κοινωνικό έλεγχο των ΜΜΕ: τη θεσμική οργάνωση αυτού του ελέγχου, για να είναι ανυπότακτες σε ιδιωτικά βουλιμικά συμφέροντα η πληροφόρηση και η ψυχαγωγία.
Γιατί θα ήταν «ελληνική» μια τέτοια απάντηση στον διλημματικό εκβιασμό από τους δανειστές μας; Επειδή απηχεί την ιστορική εμπειρία μας, διδάγματα ρεαλιστικά από το παρελθόν μας: Οταν, το 146 π.Χ., οι Ρωμαίοι κατάκτησαν και την κυρίως Ελλάδα, όπως και το 1453 μ.Χ., όταν οι Τούρκοι εμπέδωναν την κυριαρχία τους στον «μέγα κόσμο» της ελληνορωμαϊκής «οικουμένης» (στην εξελληνισμένη αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης – Κωνσταντινούπολης), οι Ελληνες υποτάχθηκαν στον πολεμικά ισχυρότερο, αλλά δεν παραιτήθηκαν από τον δικό τους «τρόπο», τον δικό τους πολιτισμό. Η δυναμική του ελληνικού «τρόπου» (η ποιότητα της ανταπόκρισης στα «ουσιώδη» των αναγκών του ανθρώπου) κατόρθωσε «ανεπαισθήτως» να αλώσει ένδοθεν τη ρωμαϊκή παντοδυναμία, να καρπίσει, επί χίλια χρόνια, έναν κοσμοπολίτικο πολιτισμό ιστορικής πρωτοπορίας.
Δεν κατόρθωσε αυτός ο διεθνικός Ελληνισμός την ίδια δυναμική, όταν το 1453 υποδουλώθηκε στους Τούρκους. Οι Τούρκοι είχαν αδιάβροχες αντιστάσεις σε κάθε ενδεχόμενο να επηρεαστούν πολιτισμικά από τους Ελληνες: Είχαν τον πρωτογονισμό της θρησκείας του Ισλάμ (μιας θρησκείας χωρίς μεταφυσική) και καθόλου ή ελάχιστους εθισμούς σε κοινωνικό βίο με όρους ισονομίας και ισοτιμίας. Δεν αφομοιώθηκαν οι κατακτητές από τους κατακτημένους, όπως έγινε με τους Ρωμαίους. Αλλά και δεν εμπόδισαν ολοκληρωτικά τους κατακτημένους να συνεχίσουν, έστω και με συνθήκες εξουθενωτικής σκλαβιάς και φτώχειας, «να ασχολούνται με τα ουσιώδη»: Να παράγουν την έκπληξη ενός λαϊκού πολιτισμού, που τα επιτεύγματά του τα λογαριάζουμε σήμερα κορυφαία σε σοφία και αισθητική: Αρχιτεκτονική, χωροταξία, ποίηση και τραγούδι, φορεσιές, κοινοτικοί και συντεχνιακοί θεσμοί, χοροί, γιορτές, κοινωνική αλληλεγγύη.
Ο λαϊκός πολιτισμός των υπόδουλων στους Τούρκους Ελλήνων συνέχιζε, οργανικά και γόνιμα, τον ίδιο ελληνικό «τρόπο» που άρδευσε την ανθρώπινη Ιστορία από τον Ομηρο ώς τον Ρωμανό τον Μελωδό και ώς τον «Ερωτόκριτο». Ο «τρόπος» συνόψιζε τα «ουσιώδη» για τους Ελληνες που μπορούσαν να τα καλλιεργούν, δηλαδή να τα χαίρονται, έστω κι αν τους κυβερνούσαν στυγνοί τύραννοι. Σήμερα, το άλλοτε αίτημα του Μάνου Χατζιδάκι μοιάζει ουτοπικό (ή και ακατανόητο), γιατί ο «τρόπος» των Ελλήνων πια δεν λειτουργεί. Κυριάρχησε απόλυτα η εθελοδουλεία του μεταπρατισμού, της ξιπασιάς, του πιθηκισμού των «Ευρωπαίγων», όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει τη φρεσκάδα της νιότης και γερό μυαλό. Εφτιαξε κυβέρνηση επιστρατεύοντας, για πρώτη φορά, κοινωνικές δυνάμεις. Εκανε Πρόεδρο Δημοκρατίας κομματικό του αντίπαλο. Είναι φανερό ότι επιδιώκει, στις κρίσιμες αυτές ώρες, συνεργασίες, συστράτευση έντιμων και αποδεδειγμένα ικανών ανθρώπων. Θα διάβασε, δεν μπορεί, το άρθρο του Στέφανου Μάνου στην «Κ» της περασμένης Κυριακής (8.3.2015). Είναι στη στόφα του η τόλμη, να φωνάξει τον Μάνο και να του πει: «Αυτά ακριβώς που έγραψες στο άρθρο, μπες στην κυβέρνηση, να τα κάνεις πράξη».
Αν ο Μάνος δεχτεί και τολμήσει, η δόξα θα είναι περισσότερο του Τσίπρα, λιγότερο του Μάνου. Αν δεν δεχτεί ή αν δεχτεί και αποτύχει, τότε τον κοινό έπαινο θα τον εισπράξει και πάλι ο Τσίπρας, που τόλμησε.
Οι σάπιες φιγούρες του πράσινου και γαλάζιου παρελθόντος δεν ήταν ικανές ούτε καν να φιλοδοξήσουν τέτοια «ουσιώδη» τολμήματα.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Τσιαντής-Σύντομο βιογραφικό


ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΤΣΙΑΝΤΗΣ










ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΣΠΟΥΔΕΣ- ΕΡΓΑΣΙΑ- ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Ο Κώστας Ν. Τσιαντής  γεννήθηκε   στη Χελιδόνα Ευρυτανίας, όπου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του και τέλειωσε το Δημοτικό. Είναι απόφοιτος του Λυκείου Βύρωνα και διπλωματούχος της Σχολής Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων Μηχανικών του Ε.Μ.Π (1973).
      Έκανε  τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αμερική, στο Πανεπιστήμιο του Μαιρλαντ και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο,  με την οικονομική στήριξη του ελληνικού κράτους.  Σπούδασε  Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ερευνητική Μεθοδολογία και εξειδικεύτηκε στη Φιλοσοφία και Διδακτική  της Τεχνολογίας. Αρίστευσε στις σπουδές του και το 1980 πήρε τον τίτλο του Master of Education και το 1989 το διδακτορικό του δίπλωμα (Ph.D) από το Πανεπιστήμιο του Μαίρυλαντ.
       Εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας μηχανικός και αργότερα ως ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος μηχανικός του ΥΠΕΠΘ για την ανάπτυξη της υποδομής και των εργαστηρίων στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση (1976-1978). Διετέλεσε προϊστάμενος του Τμήματος  εκπαιδευτικού εξοπλισμού  και  του Τμήματος Εκπαιδευτικών Μελετών   της  Διεύθυνσης Εφαρμογής Εκπαιδευτικών Σχεδίων του ΥΠΕΠΘ (1981-1987). Υπήρξε βασικό μέλος της ομάδας εργασίας του ΥΠΕΠΘ για την ανάπτυξη των Ενιαίων Πολυκλαδικών Λυκείων (1983-1992) και ο επιστημονικός υπεύθυνος για την ανάπτυξη και εφαρμογή του εκπαιδευτικού προγράμματος Τεχνολογία και Παραγωγή. Υπήρξε επικεφαλής της ομάδας επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών όσον αφορά το Νέο Σχολείο και την αναμόρφωση των διδακτικών και ερευνητικών μεθόδων για την εποχή της υψηλής τεχνολογίας, του διαστήματος, της βιοτεχνολογίας και της πληροφορικής.
      Το 1989 έγινε Καθηγητής στο  ΤΕΙ Αθήνας, στο οποίο είχε υπηρετήσει  επί δεκαετία  ως εργαστηριακός και Αναπληρωτής καθηγητής.  Διετέλεσε   υπεύθυνος του Τομέα  Ανάπτυξης Ενεργειακών Πόρων και Διαχείρισης Συστημάτων, στο Τμήμα Ενεργειακής Τεχνολογίας του ΤΕΙ Αθηνών κατά τα διδακτικά έτη 1995-1996, 1998-1999 και  2001-2002, 2008.  Δίδαξε στο ΤΕΙ ένα φάσμα μαθημάτων: (1) Συστήματα αυτομάτου Ελέγχου,  (2) Οικονομική Ανάλυση –Αξιολόγηση επενδύσεων, (3) Ηλεκτρικές Μηχανές, (4) Παραγωγή τεχνογνωσίας και μεταφορά τεχνολογίας, (5) Προγραμματισμός έργων-Δικτυωτή ανάλυση, (6) Τεχνολογία και Κοινωνία. 
      Υπήρξε  επικεφαλής της ομάδας των εμπειρογνώμων  για το σχεδιασμό και  την ανάπτυξη   του  Τμήματος Παιδαγωγικής- Διδακτικής της Τεχνολογίας (Γενικής Τεχνολογίας)  στην ΑΣΠΑΙΤΕ/ΣΕΛΕΤΕ  κατά τα έτη 1998-2002. Κατά την περίοδο αυτή  δίδαξε στο νεοσύστατο Τμήμα τα μαθήματα: (1) Εξέλιξη της Παιδαγωγικής του μαθήματος της Τεχνολογίας, (2) Παιδαγωγική και Διδακτική της Τεχνολογίας, και (3) Ειδική Διδακτική της Τεχνολογίας.
      Υπήρξε επιστημονικός υπεύθυνος  μιας σειράς ερευνητικών προγραμμάτων που χρηματοδοτήθηκαν από το ελληνικό κράτος και την Ευρωπαϊκή  Ένωση. Οι πιο πρόσφατες έρευνες  ήσαν: (1) Η έρευνα με την επωνυμία ΦΡΟΝΗΣΗ (2005), την οποία διεξήγαγε στο πλαίσιο του προγράμματος ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ με τη συνεργασία του ΤΕΙ Αθηνών και ελληνικών Πανεπιστημίων. Σκοπός της έρευνας ήταν να προσδιοριστούν «Το νόημα και οι επιπτώσεις της τεχνολογίας όπως προσλαμβάνονται από επιλεγμένες κοινωνικές ομάδας στην Ελλάδα»- φοιτητές-σπουδαστές, διδάσκοντες, εργαζόμενους, και εκπροσώπους των βιομηχανιών. (2) Η έρευνα όσον αφορά τις επιμορφωτικές ανάγκες για τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης και η υποβολή προτάσεων για την Οργάνωση του θεσμού της περιοδικής επιμόρφωσης στην Ελλάδα. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε μετά από σχετική προκήρυξη του ΥΠΕΠΘ και αξιολόγηση των προτάσεων από τον  ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ (ΟΕΠΕΚ, 2008).
       Έχει εκπονήσει ένα σύνολο ηλεκτρομηχανολογικών μελετών ως μηχανικός και έχει δημοσιεύσει   ερευνητικές εργασίες στους τομείς: α) της Φιλοσοφίας και της Παιδαγωγικής, β) της Τεχνολογίας και των Συστημάτων Ελέγχου, και γ) των  Μαθηματικών και της Πληροφορικής. 
        Στις  φιλοσοφικές του έρευνες προσπάθησε να αναδείξει τους θεμελιώδεις τρόπους του ανθρώπινου νοείν και να διερευνήσει την ιστορική  τους ανέλιξη, επισημαίνοντας  τη σημασία που έχει η σύμμετρη ανάπτυξή τους για τον άνθρωπο και την κοινωνία. Στην Τεχνολογία  είναι ο εισηγητής της  μεθόδου TOR για τον έλεγχο των συστημάτων (2003), και  στα Μαθηματικά- στατιστική δειγματοληψία   ο εισηγητής του νόμου της Αθηναϊκής αντιπροσώπευσης (2008).   
       Νοέμβρη του 2009 συνταξιοδοτήθηκε και  το 2010 το ΤΕΙ Αθήνας του απένειμε τον τίτλο του Ομότιμου καθηγητή.

ΔΙΑΤΡΙΒΕΣ

1.    Tsiantis, C.:  A philosophical,  historical  and  pedagogical foundation  of  Technology Education with  guidelines  for program development in Greek secondary education.  Ph.D Dissertation, Η.Π.Α: Πανεπιστήμιο του Μαίρυλαντ, 1989.  σσ.409.  
2.    Tsiantis,C. The status of technology at the classical Greek culture and its philosophical        interpretation. Master Thesis. University of Maryland  1980.
3.    Tsiantis,C.  An investigation into the technological developments of Classical and Hellenistic        culture. Master Thesis. University of Maryland 1980.

ΜΕΛΕΤΕΣ-ΕΡΕΥΝΕΣ

1.  Tsiantis, C. κ. ά.  Technology   Teaching as Linked to Science Education: 4 Modules.  Αθήνα: ΥΠ.Ε.Π.Θ-        UNESCO, 1987. σσ.176.
2. Τσιαντής, Κ. κ.ά.. Τεχνολογία και Παραγωγή: Τεχνολογική Έρευνα και Ανάπτυξη,  Αθήνα: ΤΕΙ
     Αθηνών, 1989. σσ. 108.
3. Τσιαντής, Κ. (Ed), ΦΡΟΝΗΣΗ: Το νόημα και η σημασία της τεχνολογίας όπως προσλαμβάνεται από επιλεγμένες κοινωνικές ομάδες στην Ελλάδα (φοιτητές,  καθηγητές, εργαζόμενους και διευθύνοντες     των βιομηχανιών):  Πανελλαδική έρευνα, ΤΕΙ Αθήνας, 2004-2007, σσ.800.
4. Τσιαντής, Κ. (Ed), Οργάνωση θεσμού περιοδικής υποχρεωτικής επιμόρφωσης για τους    εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων των  ΤΕΕ στην Ελλάδα : Ανίχνευση επιμορφωτικών αναγκών και Προτάσεις.  Πανελλαδική έρευνα, ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ (ΟΕΠΕΚ),  Αθήνα, 2008. σσ.750

ΒΙΒΛΙΑ

1.    Τσιαντής, Κ. κ.ά.  Τεχνολογία και Παραγωγή- Εισαγωγή στην Τεχνολογία (Ιστορία της Τεχνολογίας). Αθήνα: Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων. 1η έκδοση 1984. Ανατυπώθηκε  δέκα φορές (1984-1997). σσ. 206.
2.    Τσιαντής, Κ. κ.ά.  Τεχνολογία και Παραγωγή- Βασικές τεχνικές γνώσεις και δεξιότητες. Αθήνα: Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων. 1η έκδοση 1984. Ανατυπώθηκε  δέκα φορές (1984-1997). σσ.184.
3.    Τσιαντής, Κ.  Ιστορική Παιδαγωγική της Τεχνολογίας, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2001. σσ. 520.

ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

1.       Τσιαντής, Κ. Το αίτημα για τον πολιτισμό ως βάση του διαλόγου για την παιδεία των Ελλήνων,   Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, τόμος 11, τεύχος 33 (1994). σσ.240-247.
2.       Tsiantis, C. «Paideia  in the Information Era»,   2ο  World Congress of Philosophy, Paideia: Philosophy Educating Humanity. Βοστώνη, Αύγουστος 10-16, 1998.
3.       Τσιαντής, Κ. Φιλοσοφική και παιδαγωγική οριοθέτηση της έννοιας της ενεργού παιδείας.  Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση,  τόμος 16, τεύχος 48, (1999).  σσ.250-280.
4.       Τσιαντής, Κ. Η  Παιδεία στην Τεχνολογία ως αναγκαίος παράγοντας της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, Πρακτικά της Πανελλήνιας Ημερίδας: Τα τεχνολογικά μαθήματα στο Ενιαίο Λύκειο, Αθήνα:  Ίων, 1999, σσ.55-65.
5.        Τσιαντής, Κ. «Τεχνική δημιουργία και άνθρωπος: Προς μια πλανητική οντολογία και πολιτική», Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση. Τόμος 18, τ.53, Μάϊος 2001.σσ. 184-199.
6.       Τσιαντής, Κ.  «Η Οδύσσεια του Είναι στον Heidegger»,  Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση. 2003.
7.        Τσιαντής, Κ.  Κατάφαση και αναγέννηση της φιλοσοφίας κατά τον Heidegger, 15ο Παγκόσμιο  Συνέδριο Ελληνικής Φιλοσοφίας,  Ουρανούπολις, 1-7 Αυγούστου 2003.  Στα πρακτικά Αντιλήψεις για τη φιλοσοφία: Από του προσωκρατικούς μέχρι σήμερα (Επ. Κ. Βουδούρης), Εκδόσεις Ιωνία, Αθήνα 2004.
8.       Τσιαντής, Κ.  Η μεταστοιχείωση του υποκειμένου στον Heidegger, 11ο Πανελλήνιο   Συνέδριο Φιλοσοφίας,  Πάτρα, 17-19 Οκτωβρίου 2008. 
9.        Τσιαντής, Κ.  Ενώπιον του  Όντος: Θεμελιώδεις τρόποι του νοείν στην κλασσική και τη σύγχρονη φιλοσοφία, 1o Παγκόσμιο  Ολυμπιακό Συνέδριο Φιλοσοφίας, «Φιλοσοφία, ανταγωνιστικότητα και αγαθός βίος», Διεθνής Εταιρεία Ελληνικής Φιλοσοφίας  Αθήνα-Σπέτσες: 27 Ιουνίου—4 Ιουλίου 2004. Εκδόσεις Ιωνία, Αθήνα 2005.
10.    Τσιαντής, Κ.  Η Επιστήμη του χάους στον έλεγχο των τεχνολογικών συστημάτων. Πρακτικά του 2ου Συνεδρίου Τεχνολογίας και Αυτοματισμού. ΤΕΙ Θεσσαλονίκης (1998),  σσ.228-223.
11.    Τσιαντής, Κ.  Συνθήκες μετάβασης στο χάος των μη γραμμικών συστημάτων, Πρακτικά του 3ου Συνεδρίου Τεχνολογίας και Αυτοματισμού. ΤΕΙ Πειραιά (2000).
12.    Tσιαντής Κ.  Εξισορρόπηση και βέλτιστη προσέγγιση Hankel ευσταθούς συστήματος συνεχούς χρόνου: Προγραμματισμός και εφαρμογή σε περιβάλλον   Matlab. Πρακτικά  4ου Διεθνούς Συνεδρίου Τεχνολογίας και Αυτοματισμού, Θεσσαλονίκη 5-6 Οκτωβρίου 2002.
13.    Τσιαντής, Κ.  Υπολογισμός βέλτιστου ρυθμιστή με LQG Εξισορρόπηση και ταυτόχρονο PID συντονισμό: Ρυθμιστής TOR (Υπολογισμός και Εφαρμογή σε Περιβάλλον Matlab). Δελτίο Πανελληνίου Συλλόγου Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων, Τεύχος 381, σσ.34-45.
14.      Tsiantis, C., Sarras, I.C. and, D. A. Papachristos,  The TOR design  for the optimal control of linear systems, Proceedings of the  5th International Conference on Technology and Automation organized by the Department of Automation, Alexander Technological Educational Institute of Thessaloniki, and the IEEE-Control Systems Society, October 15th-16th, 2005, pp.37-42.
15.    Tsiantis, C.,  D. Papakostopoulos, G. Tsipas.  Technology and culture from  an interdisciplinary perspective (Restoring reason in education), 2nd Ιnternational conference on interdisciplinarity in education, May 11-13, National Technical University of Athens, Athens Greece, May 11-13, 2006. 
16.   Tsiantis, C.  Computing the sample size of multivariate population: the Athenian law of representation and sampling, American Conference on Applied Mathematics, Harvard Graduate School of Education, Cambridge, MA, USA, March 24-26, 2008. WSEAS Press, pp.301-306.
17.   Tsiantis, C.  The Athenian law of representation and its extension in statistical sampling, Proceedings of  the  20th  Conference of  the Hellenic Operational Research Organization  (EEEE), Spetses, Greece, June 19-21, 2008.
18.    Tsiantis, C. Superior accuracy for 2D linear systems by combining classical and LQG control: The case of two-axes rolling mill in the MATLAB program. Under publication.
19.     Tsiantis, C., Sample size computing for factorial designs: An extension of the Athenian representative methodRecent Advances in Applied Mathematics and Computational and Information Sciences, 15th American Conference on Applied Mathematics, April 29-May 2, 2009, University of Huston Down Town, Vol. I,  pp.171-176.

ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ

Έχει δώσει ένα σύνολο διαλέξεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Πανεπιστήμια Μαίρυλαντ,  Χάρβαρντ,  Τέξας κλπ.) στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής και  ερευνητικής του δραστηριότητας.