Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

THE ROMAN GLADIATORS AND THE COLOSSEUM

THE ROMAN GLADIATORS AND THE COLOSSEUM

On entering, we see the arena straight ahead of us. The stage for shows, whose floor was once made from a mixture of bricks and wood, has now disappeared altogether. In its place you can see the cellars which housed equipment used to prepare and carry out the games. The two underground floors housed the lifts and hoists with their counter weights, of which we can still see the rails today; they were the special effects of the time, used to hoist up animals and gladiators who burst into the arena through trapdoors, suddenly appearing in a burst of white dust giving the audience great surprise effects. A complex system of hinges and lifts also allowed them to hoist up set-designed backdrops, used for the hunt events.
The shows taking place in the Coliseum were both symbolic and concrete and created a link between citizens and their leader through common participation at important public events with the not unimportant function of giving the people some fun to distract them from political problems.
So, what happened inside the Coliseum?
Lots of different shows were put on in the amphitheatre, at different times, following a specific time schedule: in the morning the "Venationes" - fights between exotic animals, or between men and animals. But also less cruel and definitely more unique events took place like the famous exhibition of anelephant who knew how to write words in the sand with its trunk.
The event the audience enjoyed most was definitely the gladiators. Towards midday there was a break during which they removed the bodies and spread more sand on the arena floor. A deafening noise arose from the audience; to the blaring of trumpets, the gladiators paraded into the packed arena triumphantly. They came from an underground passageway linked directly to the Gladiators' barracks, the Ludus Magnus and were welcomed by fans like real heroes.
After a brief walk around the arena, the gladiators paid homage to theEmperor's stage saluting with the famous words "Ave Cesare morituri te salutant" (Ave Caesar, those who are about to die salute you).
But who were the gladiators?
The term gladiator comes from Gladius, the short sword used by legionaries. Rarely were they people who had to fight against their will. Normally,gladiatorswere prisoners of war who were given the choice to be slaves or to fight in the arena for a limited period of time at the end of which they would be free, often after having put aside a discrete sum of money. The profession gave them great popularity, especially with the women, who even paid out large sums of money just to spend a night of passion with one of them.
There were twelve gladiator types; there was the "Retiarius" armed with a net, a trident and a knife; or those who fought with a shield and a sickle, others wore a crested helmet, strong armour and carried a javelin. The duellers were chosen from different categories for dramatic effect.
If the defeated gladiator was wounded, he could ask for merci by raising an arm; then the audience shouted to the emperor present on his stage to save him or put him to death; the emperor decided the poor man's fate: thumbs up saved him, thumbs down put the gladiator to death
The winners received golden palms and large amounts of money. After each battle, servants dressed like Charon, the Ferryman of the Underworld, made sure that the wounded were really dead and where necessary finished them off.
The gladiator's blood was much in demand; people thought it had healing powers and could heal you from epilepsy and give you greater sexual vigour.
Roman spectators loved cruel shows, those that we consider violent to say the least. Their passion for these events can be compared to what some people nowadays feel for the so-called "splatter" cinema. With one basic difference: thecrudeness of reality. Just think that during mass battles and in the hunts, thesmell of blood and burnt flesh and that of wild animals became unbearable and the effort to mask it with incense and perfumes had no effect whatsoever.

Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Σε ηλικία 70 ετών πέθανε ο σημαντικός συνθέτης και ευγενής άνθρωπος, Βασίλης Δημητρίου

http://www.usay.gr/article/79391/thlipsi_ston_kallitexniko_kosmo_efyge_synthetis_megalwn_epityxiwn.html

Για τον αείμνηστο Κώστα Θεοδωρίδη


σαν αστέρι που έχει σβηστεί
και ορφανό το φως του ακόμα περπατάει
μέσα στα απέραντα κι αχνοφωτάει
τον ακούραστο νυχτοταξιδευτή
(έτσι κα η δική σου αθάνατη μορφή...)

Παλαμάς

Ξέρω πως ο θάνατος δεν νικιέται. Ξέρω, ακόμη, ότι είναι σκληρός κι άδικος, όταν έρχεται νωρίς. Όταν δεν σου αφήνει χαρείς, όλα όσα προσδοκείς από τη ζωή σου....
MAXITIS.GR

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

ΧΕΛΙΔΟΝΑ- ΑΗ ΓΙΩΡΓΗΣ

Αυτή η δημοσίευση από Σεπτεμβρίου 2014 αρέσει στην Μαρία Καρδαρά.
τυχαία....γυρεύοντας αναμνήσεις....χάλια η εγγραφή του βίντεο.., αλλά η υπέροχη Εκκλησιά τ Άη Γιώργη Χελιδόνας, με το μοναδικό πανέμορφο τέμπλο της είναι εδώ.....

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Ποιοί ακριβώς είναι θαμμένοι στην πηγάδα του Μελιγαλά;


http://ataktos3333.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html
Διαβάστε την επιστολή:

«Δίπλα στα ονόματα του κ. Μπεγλίτη, του κ. Κουκουλόπουλου και άλλων διάσημων τηλεοπτικών πραιτοριανών, που πριν τρία χρόνια ενοχλήθηκαν σφοδρά από την πολιτική πράξη του Δημήτρη Χριστούλα, καθώς έσπαγε τη σιωπή της γενικευμένης κοινωνικής αυτοχειρίας που ήθελαν να επιβάλλουν στην ελληνική κοινωνία, προστίθεται τώρα και αυτό της Λιάνας Κανέλλη.

Με τη γνωστή παραληρηματική της λεξιθηρία, δύο μέρες ακριβώς μετά την επέτειο των 3 χρόνων από τη δημόσια αυτοκτονία του, πρόσβαλλε βάναυσα τη μνήμη του.

Έτσι γίνεται όταν δεν εντρέπεσαι. Εκτρέπεσαι. Παρεκτρέπεσαι…

Δε θα παραθέσω τις λερές λέξεις με τις οποίες έντυσε τον κανιβαλισμό της, καθώς δεν μπορούν να βρίσκονται ούτε καν στην ίδια αράδα με το όνομα ενός ανθρώπου που υπήρξε στρατευμένος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Θα αναγκαστώ όμως να ειπώ ότι ο Χριστούλας δεν ήταν ο κακόμοιρος ανθρωπάκος που δεν άντεξε και έφυγε εν κρυπτώ στην αδιέξοδη απελπισία κάποιου ιδιωτικού χώρου, όπως η κ. Κανέλλη θέλησε να τον παρουσιάσει.

Οι χιλιάδες των συμπολιτών μας, οι χιλιάδες πολίτες από την Ευρώπη, διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης κατάλαβαν το αυτονόητο.

Το αυτονόητο που δεν μπόρεσε να καταλάβει η Λιάνα Κανέλλη, αφού η πολιτική της εμπάθεια, η μικροπολιτική της μιζέρια, η παντελής έλλειψη πολιτικής κουλτούρας, αλλά και η πλήρης άγνοιά της ιστορίας των κινημάτων, την εμποδίζουν.


Οι πολίτες κατάλαβαν και τον ύψιστο συμβολισμό μιας πράξης ανοικτής, δημόσιας, ενώπιον του Δήμου και του ελληνικού κοινοβουλίου, αλλά και το περιεχόμενο του ιδιόχειρου σημειώματος, στο οποίο χρησιμοποιεί απαγορευμένες λέξεις για τον πολιτικό καθωσπρεπισμό μιας κυρίας που έχει τόση σχέση με τον κομμουνισμό, όση είχε και με τα υπόλοιπα κόμματα, στα οποία ως πολιτικός χαμαιλέων προσέτρεχε για να την εντάξουν στις γραμμές τους.

Η Λιάνα Κανέλλη δεν κατάλαβε για αυτόν ακριβώς το λόγο.

Όταν το αξιακό πολιτικό σου σύστημα είναι ένα λάστιχο που τεντώνεται και μαζεύεται ανά δεκαετία, αναλόγως του ποιος σου προσφέρει πολιτική ασυλία, πώς να καταλάβεις τη θυσία του Κώστα Γεωργάκη;

Άλλωστε τότε η κ. Κανέλλη πρέπει να… διάβαζε και δεν κατάλαβε ότι για κάποιους η αυτοκτονία φαντάζει αυτονόητη όχι σα φυγή, αλλά σαν πράξη που θρυμματίζει τη σιωπή, σαν πράξη που ερεθίζει τη συνείδηση, που ενισχύει την ευθύνη των πολιτών ως χειριστών και συμμετεχόντων του δημόσιου χώρου, σαν πράξη που ενδεχομένως γίνει το εργαλείο για την ίδια τη ζωή.

"Το σπάραγμα της ζωής που ζητάει να ζήσει" το περιγράφει ο Γιάννης Ρίτσος, αλλά τούτος ο ποιητής πέφτει βαρύς και πολύ κομμουνιστής, όταν για δεκαετίες παρέα σου είναι η αυλή των κολάκων της κ. Λιάνη – Παπανδρέου, ο Κώστας Κυδωνιάτης και προσφάτως ο ΄΄ γεννημένος αντικομμουνιστής ΄΄ Μπαλτάκο


"Απ΄ όλα όσα έχουν γραφτεί αγαπώ μόνον αυτό που γράφει κανείς με το αίμα του. Γράφε με αίμα και θα νιώσεις ότι το αίμα είναι πνεύμα." 


Αυτό το τόσο απλό κατάλαβαν και όλα τα μέλη της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που το Σάββατο απέτισαν φόρο τιμής σε ένα σύντροφό τους, αφού ο Δημήτρης Χριστούλας υπήρξε δραστήριο μέλος της Επιτροπής για την πρωτοβουλία ελέγχου του δημόσιου χρέους, από το 2011.


Φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που πέθανε όπως έζησε, σκεφτόμενος πολιτικά.


Ψιλά γράμματα αυτά για τη Λιάνα Κανέλλη.

Ψιλά γράμματα η πολιτική ως οντολογική έννοια, που ενυπάρχει και που συστήνει αδιάκοπα τον τρόπο που ζεις και τον τρόπο που φεύγεις.



Ψιλά γράμματα η συν-τροφικότητα .

Τρέφει ο ένας τον άλλον και τρεφόμαστε ο ένας από τον άλλον, έλεγε ο Μακρονησιώτης παππούς μου, γιατί οι κομμουνιστές είναι "ένα κράμα από ήθος Τσε, εντιμότητα Πλουμπίδη και αυτοκτονικό πείσμα Άρη Βελουχιώτη".


Σύντροφοι και φίλοι του ΚΚΕ, σεις που το μόνο που διαθέτετε είναι οι καλύβες σας και οι πεζούλες σας, σεις τιμήσατε έμπρακτα τον Δημήτρη Χριστούλα.

Γιατί σεις ξέρετε χρόνια τώρα ότι  "ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του".



Έμμυ Χριστούλα»

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

...Ἐγώ εἰμι...

...Ἐγώ εἰμι...

       εἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρὸς με οὐ μὴ πεινάσῃ, καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε.(Ἰωάνν. κεφ. στ΄ στίχ. 35).

       ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα, καί ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω ἡ σάρξ μου ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς. (Ἰωάνν. κεφ. στ΄ στίχ. 51).

       ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ΄ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 12).

       ἐγώ εἰμι 
ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμαυτοῦ, καὶ μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὁ πέμψας με πατήρ. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 18).

       
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγώ εἰμι(Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 58).

       ἐγώ εἰμι 
ἡ θύρα· δι΄ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει, (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 9).

       ἐγώ εἰμι 
ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ὁ ποιμὴν ὁ καλός τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων, (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 11).

       ἐγώ εἰμι 
ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχὴν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 14).

       ἐγώ εἰμι 
ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο; (Ἰωάνν. κεφ. ια΄ στίχ. 25).

       ἐγώ εἰμι 
ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι΄ ἐμοῦ. εἰ ἐγνώκειτέ με, καὶ τόν πατέρα μου ἐγνώκειτε ἄν, καὶ ἀπ΄ ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἐωράκατε αὐτόν... οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; (Ἰωάνν. κεφ. ιδ΄ στίχ. 6).

       ἐγώ εἰμι 
ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατὴρ μου ὁ γεωργός ἐστι. (Ἰωάνν. κεφ. ιε΄ στίχ. 1).

       ἐγώ εἰμι 
ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. (Ἰωάνν. κεφ. ιε΄ στίχ. 5).

        Ἰησοῦς οὖν... εἶπεν αὐτοῖς· τίνα ζητεῖτε; ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι. ε
ἰστήκει δὲ καὶ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν μετ΄ αὐτῶν. (Ἰωάνν. κεφ. ιη΄ στίχ. 5).

        εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· σὺ λέγεις ὅτι βασιλεὺς εἰμι ἐγώ. (Ἰωάνν. κεφ. ιη΄ στίχ. 37).

       Ἐγώ εἰμι 
τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. α΄ στίχ. 8).

       ἐγώ εἰμι 
ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾃδου. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. α΄ στίχ. 17).

       ἐγὼ 
τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. κα΄ στίχ. 6).

        
ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. κβ΄ στίχ. 13).

       ἐγώ εἰμι 
ἡ ρίζᾳ καὶ τὸ γένος Δαυΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸς ὁ πρωϊνὸς. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. κβ΄ στίχ. 16).
arnion.gr

Δρ. Ανδρέας Λιαρόπουλος-Η Ιδιωτικοποίηση του Πολέμου: Ο ρόλος των ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών στη διεθνή ασφάλεια, Αεροπορική Επιθεώρηση, τεύχος 101, Αύγουστος 2014

Η Ιδιωτικοποίηση του Πολέμου: Ο ρόλος των ιδιωτικών ...
  1. www.academia.edu/.../Η_Ιδιωτικοποίηση_του_Πολέμου_Ο_ρόλος_των_ι...
    Αν και συνήθως η συγκρότη- ση ενός μισθοφορικού στρατού γινόταν στις παραμονές ενός πολέμου, φεουδαρ- χικά κράτη όπως η Ισπανία, η Ολλανδία, η Γαλλία ...

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Ονόματα λουλουδιών

http://gr.diystart.com/ονοματαλουλουδιων.
http://www.mani.org.gr/hlorida/36hlianthemo/hl.htm
αμαρυλλίςhttp://en.wikipedia.org/wiki/Amaryllis



ασφοδιλια

asfode1
Αντιστίξεις…… απο τον Μπάμπη Λάζαρη
Ασφόδελος η σφερδούκλι  ή ασφοδίλι ή σφέρδουκλας, ασφόντυλος, σπερδούκλας,
 καραβούκι, ακαρώνι, άρβηκας, σπουρτούλα ή Asphodelus aestivus
Το συναντάμε παντού σ’ όλο το νησί μας.
Φυτό πανάρχαιο που η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Ο Όμηρος στη ραψωδία των ψυχών του κάτω κόσμου  ( ραψωδία λ , Νέκυια ) αναφέρει ότι ο Οδυσσέας
 καθώς περιπλανιόταν στα πέρατα του τρίσβαθου Ωκεανού θα φθάσει σ’ ένα ακρογιάλι
και μέσα στο σκοτάδι θα  συναντήσει τις ψυχές των πεθαμένων.
Ανάμεσα στις ψυχές εκείνη του Αχιλλέα γυρεύει να μάθει νέα για το γιό του Νεοπτόλεμο.
Ο Οδυσσέας μιλάει  επαινετικά για την ανδρειοσύνη του Νεοπτόλεμου  :
« ……και τότες η ψυχή του ολόγοργου Αχιλλέα ,
Κινάει με δρασκελιές να πάει στ’ ασφοδελό λιβάδι
Πασίχαρη , που αγρίκησε τη λεβεντιά του γιού του….»
( Ομήρου Οδύσσεια στιχ. 537-539) Μετάφραση : Πανταζή Κοντομίχη
asfode2
Είναι η πρώτη γραπτή μαρτυρία γι’ αυτό το φυτό.
Σύμφωνα με την πλούσια Ελληνική Μυθολογία ο θεός Άδης
 υποδέχεται τις ψυχές των πεθαμένων μέσα σε λιβάδια από σφερδούκλια .
Έτσι με τα χρόνια το φυτό αυτό απόκτησε μια συμβολική διάσταση, που αρκετοί ποιητές χρησιμοποίησαν.
Ο Μαβίλης στη «Λήθη» του γράφει :
«…. Τέτοια ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
Στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση
Κι’ αν πιούν νερό ξαναθυμούνται
Διαβαίνοντας  λιβάδια απ’ ασφοδήλι»
Και ο Σεφέρης στο « Στρατή Θαλασσινό:
« Δεν έχει ασφοδίλια , μενεξέδες , μήτε υακίνθους
Πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους
Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών»