Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020

Πόσο επικίνδυνος ειναι ο Ερντογάν πριν τις αμερικανικές εκλογές;

πανδημια2020

 Γεώργιος Εργείλαος Τσιπάς

13 ώρ. 
Η θειάμ η αμερσούδα χέστηκε απ τις ανακοινώσεις και φορεσε στο θειόμ τον παπακώστα 4 μάσκες για να τον αφήσει να παει στην εκκλησιά.
Να οι θέσεις της:
1.Τα μηχανήματ π μιτράν τουν ιού καν λαθς.. ετσ λιεν..
κι κρυβν κι ένα κλάσμα.. λιεν..
τιν ηυτούνο τκλάσμα ιεεε;;;;..
ακούς ικιιιιί κλααάασμα.. κι λιεν ότι ηυτούν του κλάσμα δεν θελ μιέτρα, μάσκες κι τέτοια..
κι απειλούν την ιερή μας κυβέερνσ μη μήνυσ κατά τς ανθρωπότητς.
..τ ι λιεν .. οι αντιχρηστ..τι!!!
θεε μ .. προστατεψ τ δήμαρχου
καιτ πρωθυπουργου.. καιτν χαρδαλιά..
καιτν τσιωδρ.. και τουν παπαπαδακ..
2.φετς λιεν
οι θανατοι ειν λιγοότερ απ περσι..
Ε ΚΑΙΙΙΙΙ;;;; αφ πήραν μιέτραααα;;;;
..ας μην πέρναν !!! κι θαβλιπις θανατκό...
3. πυροβουλήστε τς! πυρουβουλήστε τς! ΑΑΑ
όπως τσ φιλιππίνς, δεν ντριεπουντι..
τα γρουνια..ταμπλάριααα!
ααα ... δικτάτουρας πουτσχρειαζιτι...
...θεεεε μ!!!
ναεις καλιά τπρωθυπουργοοό μας
κι όλς τσ βουλεφτές πτσυμπαρίσταντι..
τι καλάααά πιδιαααά! μας νοιαααάζουντιιιΙΙΙΙι!
και τουν ιβαγγελάτου..
κι την τηλιόραση..
να βλέπιουμι μπιγκμπραδι ..
να ξισκάμι λιγάκ..
...
τι ψηφίζουμι; ιμείς α;..
ιμείς ψηφίζουμι βλη, παρλιαμέντου .. πως το λιεν..
ποιού κομ; .. όποιου νανι.. οουλοι ιδιοι ειν.. για μας δλευνι..
ναχουμι τκεφαλάκι μας ησχου..
και τι τι θελμι την ψηφου, ααασσ;
να ψηφιζουμι μια φρα, κι τελους..
τουνκουλ.. καλός εινι.. ψηλοοός , ιβγενικός, μουρφουμένος!!
ου τσίπρας; δενν κακός..
κι εκειό του κουκουε, καλός φαινιτι!!
καλά πιδιά όλοι ευτούνοι.. με τις μαααδκούλες τουυυς! αααα καλά πιδιά! ή
όποιον αλλο θελητι.. μον να φρα μασκα! ή όποιον θέλ
ου ιβαγγελάτος..κι η γναικατ.. ηυτούνοι ξερν..
ασ κυβερνάν κι χωρις ψηφου..
γιατι να ταλιεπωριούμαστι;
Η εικόνα ίσως περιέχει: σύννεφο, ουρανός και υπαίθριες δραστηριότητες, κείμενο που λέει "ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΣΤΑ 4. ΓΙΑΤΓΟ covid ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΕ ΥΨΟΣ 80 EK ΚΑΙ ΠΑΝΩ. EOUR"
Ελεονωρα Μαλτα και 37 ακόμη
12 σχόλια
2 κοινοποιήσεις
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020

Marlon Brando eulogizes Black Panther Bobby Hutton (1968) - from the EDU...

Marlon Brando charming in both French and English

''Tο πολιτικό σύστημα δεν αντιπροσωπεύει τους Έλληνες. Δεν είναι παρά μια αντεθνική εγκληματική οργάνωση ήδη από τις 14/8/2015

 Giorgos Vamvakousis

45 λ. 
Αρκεί να ακούσεις τον λόγο του Τραμπ στην ΓΣ του ΟΗΕ περί πατρίδων.
Όμως έχει την πραγματική εξουσία ή του επιβάλλονται οι "αγορές";
Εδώ στο Ελλάντα το πρόβλημα είναι ότι το πολιτικό σύστημα δεν αντιπροσωπεύει τους Έλληνες.
Δεν είναι παρά μια αντεθνική εγκληματική οργάνωση ήδη από τις 14/8/2015 όταν σύσσωμη η Βουλή ανέτρεψε την λαϊκή βούληση που εκφράστηκε με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.
Διότι ένα δημοψήφισμα ανατρέπεται μόνο με ένα άλλο κι' αυτό μετά από εύθετο χρόνο και όχι βέβαια από 300 δήθεν αντιπροσώπους που για άλλο εκλέγονται και άλλα κάνουν !

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ -ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΕΡΕΥΝΑ

 Έρρικα Νικολαΐδου

2 ώρ.
 
Αφιερωμένο στα πουλημένα τομάρια της Βουλής !
Η εικόνα ίσως περιέχει: 4 άτομα, παιδί και υπαίθριες δραστηριότητες
25 Αυγούστου
 
Το 1953, η βασίλισσα της Ελλάδος Φρειδερίκη επισκέφθηκε έναν σημαντικό ασθενή στην ενοικιαζόμενη κατοικία του στην Αθήνα. Εισερχόμενη στο δωμάτιο του ασθενούς, η βασίλισσα αντίκρυσε έναν ξερακιανό, μαυριδερό ηλικιωμένο, με το χαρακτηριστικό του μουστάκι, ταλαιπωρημένο από τη φυματίωση και τις κακουχίες, να είναι ξαπλωμένος πάνω σε ένα ... ράντζο εκστρατείας! Ουδεμία πολυτέλεια υπήρχε στο σπίτι!
«Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» ρώτησε η Φρειδερίκη, για να λάβει την απάντηση από τον συγκινημένο 69χρονο «Μεγαλειοτάτη, το ράντζο αυτό το έχω από τον στρατό, δεν το αποχωρίζομαι».
Απέναντι της εκείνη τη μέρα, η Φρειδερίκη δεν είχε κάποιον τυχαίο. Είχε τον πρώην Πρωθυπουργό της Ελλάδος, τον θρυλικό «Μαύρο Καβαλάρη», τον πρώην διοικητή του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, τον Στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα! Τον άνθρωπο, που οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν τη Σμύρνη, τον αναζητούσαν εναγωνίως αλλά μάταια ανάμεσα στους αιχμαλώτους, ρωτώντας αν κάποιος είχε δει τον «Καρά-πιπέρ (μαύρο πιπέρι)», όπως τον αποκαλούσαν εξαιτίας της μαυριδερής του επιδερμίδας. Γιατί, ναι η Σμύρνη ήταν το πολύτιμο τρόπαιο αλλά και ο Πλαστήρας ως αιχμάλωτος θα ήταν τεράστιο επίτευγμα.
Προς το τέλος της ζωής του, ο Νικόλαος Πλαστήρας, που διετέλεσε 3 φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδος, που γέμισε το σώμα του με τραύματα πολεμώντας στον Μακεδονικό Αγώνα, στους Βαλκανικούς Πολέμους, όπου διακρίθηκε στην πολύνεκρη μάχη του Λαχανά, στον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην εκστρατεία στην Ουκρανία, στη Μικρασιατική Εκστρατεία και πρωταγωνίστησε σε επαναστατικά κινήματα και απόπειρες πραξικοπήματος, δεν είχε ακίνητη περιουσία παρά μόνο 216 δραχμές και 10 δολάρια, τα οποία άφησε κληρονομιά στη Μικρασιάτισσα προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του. Αυτά και την προφορική εντολή ... «Όλα για την Ελλάδα!». (Ανατριχιάζεις και μόνο που το γράφεις). Τον μισθό του τον πρόσφερε σε άπορους και ορφανά. Από τα διάφορα μέτωπα στα οποία πολέμησε είχε υιοθετήσει συνολικά 7 ορφανά Ελληνόπουλα.
Πολιτικά, βέβαια, δεν διακρινόταν για τη διορατικότητα του. Αυτό αποδείχθηκε από την στάση του κατά την περίοδο 1933-1941. Υπήρξε περισσότερο στρατιωτικός παρά πολιτικός. Αψύς χωρίς διάθεση διπλωματικότητας στους λόγους του. Η φράση του «Κάθισε κάτω, ζαγάρι!» προς τον Γιώργο Σιάντο του Κ.Κ.Ε., κατά τη διάρκεια συζητήσεων τους στα Δεκεμβριανά, όπου ο Πλαστήρας αμφισβήτησε ανοικτά την προσφορά των ανταρτών του ΕΛΑΣ στην Εθνική Αντίσταση και στην απελευθέρωση κάνοντας λόγο για «ξεπάστρεμα όλων των δεξιών» και «κάψιμο χωριών» έχει μείνει παροιμιώδης. Αντίστοιχου ύφους ήταν και η απάντηση του σε εκπροσώπους του ΕΔΕΣ όταν του μίλησαν για την Εθνική Αντίσταση.
Κάποτε, κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, ο φίλος του Γιάννης Μοάτσος, θεωρώντας απρεπές ο Πρωθυπουργός της χώρας να μη διαθέτει δικό του σπίτι, απευθύνθηκε στο διοικητή μιας τράπεζας για να εξασφαλίσουν στον Πλαστήρα δάνειο για την αγορά κατοικίας. Ο διοικητής απόρησε λέγοντας «Τι; Δεν έχει σπίτι ο κύριος Πρωθυπουργός; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!».
Ο Μοάτσος ανακοίνωσε τα ευχάριστα νέα στον Πλαστήρα, ο οποίος πήρε στα χέρια του τα τραπεζικά έντυπα και τα έσχισε λέγοντας «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;».
Αντίστοιχα, όταν θεώρησε πως ο άνεργος αδερφός του ευνοήθηκε λόγω της συγγένειας τους και προσελήφθη στο εργοστάσιο της ζυθοποιίας «ΦΙΞ», του απαγόρευσε να δεχτεί τη θέση, λέγοντας του «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου!».
Την ίδια στάση διατήρησε και όταν του πρότειναν να του βάλουν τηλέφωνο, δεν ήταν απλή υπόθεση εκείνη την εποχή, στο σπίτι που νοίκιαζε στο Μετς «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;»!
Ο Πλαστήρας απεβίωσε στις 26 Ιουλίου του 1953, χωρίς να υπάρχουν καν χρήματα για το νεκρικό του κοστούμι, το οποίο τελικά το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ.
Ο ιατρός που υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου του Πλαστήρα, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα ...
Η σύγκριση με ανθρώπους που εισέρχονται στην πολιτική σκηνή μιας χρεοκοπημένης χώρας πάμφτωχοι και στην πορεία αποκτούν τεράστιες περιουσίες είναι αναπόφευκτη ...
Στη φωτογραφία ο "Μαύρος Καβαλάρης" με κάποια από τα ορφανά που είχε υιοθετήσει.
Πηγή: Ioannis G Stamatiou

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2020

Πέτρος Πιζάνιας: Επανάσταση και έθνος,

 Spyros Koutroulis  8 Οκτωβρίου 2019

Πέτρος Πιζάνιας: Επανάσταση και έθνος, μια ιστορική-κοινωνιολογική προσέγγιση του'21:ιδεολογική μονομέρεια και επιστημονική τεκμηρίωση
Η εφημερίδα ΒΗΜΑ διανέμει κάθε Κυριακή την "Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-1871" μια έκδοση υπό την διεύθυνση του ιστορικού Βασίλη Παναγιωτόπουλου. Στον τρίτο τόμο περιέχεται το δοκίμιο του του ομότιμου καθηγητή του Ιόνιου Πανεπιστημίου Πέτρου Πιζάνια.
Νομίζω ότι έχει τις ακόλουθες αδυναμίες που υπονομεύουν την ευστοχία του:
Χρησιμοποιεί αξιολογικά, ιδεολογικά, φορτισμένους όρους που δεν ταιριάζουν σε μια επιστημονική εργασία. Μάλιστα οι ιδεολογικοί όροι χρησιμοποιούνται με τέτοιο υποτιμητικό - πολεμικό ύφος ώστε η εργασία του να προσεγγίζει έντονα προς ένα ιδεολογικό μανιφέστο παρά μια νηφάλια επιστημονική προσέγγιση. Λαμβάνει ως δεδομένο ισχυρισμούς του που πρέπει να τεκμηριώσει. Η βιβλιογραφία που χρησιμοποιεί, ειδικά ως προς το θέμα των κοινοτήτων, είναι μονομερής και ανεπαρκής ώστε ο αναγνώστης δεν μπορεί να σχηματίσει ορθή εικόνα.
Στην πρώην ΕΣΣΔ αναφερόταν ότι κανείς δεν γνώριζε το μέλλον του παρελθόντος με την έννοια ότι η ιστορία ξαναγραφόταν κάθε φορά ώστε να εξυπηρετεί τρέχοντες πολιτικούς σκοπούς.
Έτσι ο Γ.Κορδάτος για να θεμελιώσει την μαρξιστική εξελικτική πορεία ανέδειξε στο 1821 την σημασία της αστικής τάξης. Αλλά κατά την διάρκεια της κατοχής όταν επιδιωκόταν η ενίσχυση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα προβλήθηκε η ερμηνεία του 1821 από τον Γ.Ζεύγο που τόνιζε την συμβολή του λαϊκού παράγοντα.
Ο Π.Πιζάνιας ισχυρίζεται ότι η "εθνοκεντρική ιστοριογραφία συστηματοποιήθηκε το 19ο αιώνα από τον Κ.Παπαρρηγόπουλο ως μικρή περιφερειακή κοσμοθεωρία του ελληνικού έθνους. Θεμελιώθηκε σε μια μεταφυσική έκπτωση και ταυτοχρόνως σε μια υποτυπώδη τυποποίηση της φιλοσοφίας του Εγέλου για την ιστορία και τον ιστορικό χρόνο, την οποία διατύπωσε ίσως παράλληλα, αλλά πάντως ήδη από το 1850, ο Σπ.Ζαμπέλιος. Ο Κ.Παπαρρηγόπουλος βλέπει το επαναστατικό φαινόμενο του 1821 ως αναμενόμενο και αυτονόητο γεγονός εντός της τρισχιλιετούς συνέχειας του ελληνικού έθνους. Για το ρομαντικό ιστορικό η μακρά συνέχεια του έθνους προκύπτει από ένα λογικό και πραγματολογικό αμάλγαμα"(σελ.33).
Βεβαίως είναι δύσκολο σε ένα τόσο περιορισμένο κείμενο να συγκεντρωθούν τόσες πολλές αθεμελίωτες κατηγορίες. Όμως τον Κ.Παπαρρηγόπουλο θαύμαζε ο Κ.Δημαράς ο οποίος του αφιέρωσε μια ομιλία και μια ανεξάρτητη μονογραφία. Ο Π.Κιτρημολίδης θεωρεί την ιστορία του Κ.Παπαρρηγόπουλου το σημαντικότερο διανοητικό επίτευγμα του 19ου αιώνα. Αλλά την πολιτιστική συνέχεια του ελληνισμού την υποστηρίζουν οι σημαντικότεροι ιστορικοί και βέβαια ο Ν.Σβορώνος, που υπήρξε ο δάσκαλος ιστορικών όπως ο Π.Πιζάνιας αλλά ο Άρης Βελουχιώτης στον διάσημο λόγο του στην Λαμία. Η πολιτιστική συνέχεια δεν είναι προϊόν ρομαντισμού αλλά ιστορία θεμελιωμένη στα γεγονότα και στις πηγές. Αν ήταν συνεπής σε ότι υποστηρίζει θα έπρεπε τις κατηγορίες που εγείρει κατά του Παπαρρηγόπουλου να τις εγείρει και κατά των Δημαρά, Σβορώνου, Βελουχιώτη. Όμως είναι τουλάχιστον οξύμωρο ένας ιστορικός με μαρξιστικές αφετηρίες να κατηγορεί τον Ζαμπέλιο για τον υποτιθέμενο εγελιανισμό του, όταν η μαρξιστική σκέψη καθορίστηκε από την σχέση της με τον Έγελο.
Επίσης ,ο Π.Πιζάνιας κατηγορεί τον Παπαρρηγόπουλο ότι υπερασπιζόταν την μοναρχική μεγάλη ιδέα και την "επέκταση της ελληνικής επικράτειας με στρατιωτικά μέσα". Βέβαια η Μεγάλη Ιδέα διατυπώθηκε κατά τον ιστορικό Κ.Σβολόπουλο , αρχικά από τον Καποδίστρια και στην συνέχεια από τον Κωλέττη και φαντάζομαι ότι δεν θα υπήρχαν αλλά μέσα από τα στρατιωτικά για να απελευθερωθούν εδάφη από την τουρκική κυριαρχία.
Το ελληνικό έθνος δεν κατασκευάστηκε από την ελληνική επανάσταση. Σε αυτό συμφωνούν ιστορικοί όπως Ε.Γκέλλνερ που συμπεραίνουν ότι στην χώρα μας διαψεύδεται η θεωρία τους ότι τα έθνη δημιουργούνται από την σύμπτωση του προτεσταντισμού, (που ευνόησε τις εθνικές γλώσσες) ,με την βιομηχανική επανάσταση. Μάλιστα με γλαφυρό τρόπο γράφει ότι ενώ το Ναύπλιο δεν ήταν Μάντσεστερ υπήρχε ήδη ένα επαναστατημένο έθνος. Τις απόψεις αυτές που δεν συνηγορούν περί "την κατασκευή νέου έθνους" ο Π.Πιζάνιας τις αποσιωπά.
Αναφέρεται σε αρκετές περιπτώσεις ο Πιζάνιας, στον "εκκλησιαστικό σκοταδισμό". Όμως παραλείπει να αναφέρει τα γεγονότα που αναιρούν τον ισχυρισμό αυτό όπως τον εκπαιδευτικό ρόλο του Πατριάρχη Κύριλλου Λούκαρη που δημιούργησε το πρώτο τυπογραφείο αλλά και πολύ περισσότερο ότι σημαντικοί Διαφωτιστές όπως ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Ν.Θεοτόκης, ο Ιώσηπος Μοισιόδακας υπήρξαν συγχρόνως κορυφαίοι κληρικοί. Η συμβολή του κλήρου είναι σημαντική τόσο στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό όσο και σε κινήσεις κριτικές σε αυτόν. Κληρικοί όπως ο πατρό Κοσμάς συνέβαλαν όσο λίγοι στην επέκταση της πρωταρχικής παιδείας του ελληνικού λαού.Έτσι το ερώτημα του "πως δημιουργείται ένας Έλληνας διαφωτιστής διανοούμενος, πως ξεπερνάει τον οθωμανικό και εκκλησιαστικό σκοταδισμό;" (σελ.40) είναι ψευδές διότι αυτούς που θεωρεί ως σκοταδιστές είχαν διπλή ιδιότητα: διακεκριμένοι κληρικοί και διακεκριμένοι διαφωτιστές.
Γράφει , ο Π.Πιζάνιας,ότι ο Ρήγας Φεραίος "δεν ενδιαφερόταν για το έθνος ή τη δημιουργία έθνους"(σελ. 37). Πρόκειται για εξόφθαλμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που μπορεί να την διαπιστώσει καθένας με μια απλή ανάγνωση του "Θούριου" και των άλλων έργων του. Διότι η αφετηρία και τα κίνητρα του Ρήγα είναι κατεξοχήν πατριωτικά ενώ ο στόχος του ήταν η δημιουργία μιας βαλκανικής ομοσπονδίας με χαρακτηριστικά βυζαντινά, αντιτουρκικά και όχι απλά φιλελεύθερα. Άλλωστε μεταξύ των εκδόσεων του Ρήγα περιλαμβάνονται οι προφητείες του Αγαθάγγελου.
Επίσης η αναφορά του Π.Πιζάνια στις κοινότητες είναι μονοσήμαντη αφού δεν αναφέρει τους πολλούς ρόλους που είχαν. Περιορίζεται στο πατριαρχικό και δημοσιονομικό τους χαρακτήρα. Αλλά δεν γράφει ότι διέσωζαν αμεσοδημοκρατικά και συνεργατικά χαρακτηριστικά, ότι στα Αμπελάκια όπως και σε άλλες περιοχές του τουρκοκρατούμενου ελληνισμού διαμορφώθηκε ένα ιδιαίτερο συνεταιριστικό πρότυπο, ότι στις "ναυτικές συντροφίες" της Ύδρας, των Σπετσών , των Ψαρών οι ναύτες συμμετείχαν στα κέρδη του καραβιού. Επίσης παραλείπει να αναφέρει ότι τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο διεξάγονταν συνελεύσεις των κατοίκων και εκλογές. Όλα αυτά τα λάθη θα μπορούσαν να μην είχαν συμβεί αν λαμβάνονταν υπόψην το έργο του Ν.Πανταζόπουλου, του Κ.Καραβίδα, του Ι.Μοσχοβάκη και άλλων που ασχολήθηκαν με το εθιμικό δίκαιο και τον ελληνικό κοινοτισμό.
Ο Π.Πιζάνιας χρησιμοποιεί τον όρο "νομοκατεστημένες τάξεις" που αφορά αυστηρά την δυτική φεουδαρχία για να περιγράψει τους επικεφαλής των κοινοτήτων: "Ως προεστοί του κάθε νησιού αποτελούσαν νομοκατεστημένες ελιτ της αυτοκτατορίας με αμιγώς τοπικές αρμοδιότητες, χωρίς φυσικά να απαλλάσσονται από την υποτέλεια στους Οθωμανούς"(σελ.40). Το ανεξήγητο είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του υπόλοιπου δοκιμίου αφιερώνεται στο να αποδείξει ότι η χρήση του όρου "νομοκατεστημένες ελίτ" δεν είναι δόκιμος για τον ελληνικό χώρο καθώς εδώ δεν συναντάμε κλειστές ομάδες, κάστες κλπ (σελ.42). Η ρευστότητα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού δεν ήταν συνεπώς εφεύρεση των "εθνοκεντρικών ιστορικών " αλλά αποτέλεσμα ενός λαού που προσπαθούσε να επιβιώσει κάτω από τον ασιατικό δεσποτισμό. Επίσης αναφέρεται στο έργο της Βάσως Ψιμούλη και στα συμπεράσματά του για τους Σουλιώτες αλλά παραλείπει κάθε μνεία στην αναίρεση τους από τον Γ.Καραμπελιά.
Τέλος ο Π.Πιζάνιας συμπεραίνει ορθά ότι "η αυθαιρεσία και η αρπαγή συνυπήρχαν, ήταν εξαρχής στον τρόπο αναπαραγωγής του οθωμανικού εξουσιαστικού συστήματος"(σελ.51) αλλά και ότι "ότι μέλη σχεδόν όλων των ηγετικών ελληνικών ομάδων εγκατέλειψαν θέσεις, ισχύος, πλούτο, προνόμια, περαιτέρω δυνατότητες κοινωνικής ανόδου, ακόμη απλά και μια άνετη εγκατάσταση στην Ευρώπη και αλλού. Και κάθε δύναμη που διέθεταν, την έθεσαν στην ικανοποίηση της υπόθεσης της ελευθερίας και του έθνους"(σελ.51). Όμως σε αυτό το σημείο, σε αυτές τις παραδοχές, σε αυτά τα συμπεράσματα, η σκέψη του διασταυρώνεται με τα αντίστοιχα συμπεράσματα του Κ.Παπαρρηγόπουλου, του Κ.Δημαρά, του Ν.Σβορώνου καθώς η σκέψη των τελευταίων ήταν αποτέλεσμα ενδελεχούς γνώσης των γεγονότων, δηλαδή ότι πραγματικά συνέβη και όχι ρομαντικών ενατενίσεων ή ιδεοληπτικών δεσμεύσεων.

Ιστορικής σημασίας η ετυμηγορία για την ναζιστική εγκληματική οργάνωση 2020.10.7.

 

Πρόκειται για μια ιστορική απόφαση, της μεγαλύτερης στην ιστορία -μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης- δίκης ναζιστικού μορφώματος. Ωστόσο δεν χρειάζονται αυταπάτες σε ό,τι αφορά τους όρους και τα όρια αυτής της απόφασης και συνολικά των αστικών θεσμών. Το καθεστώς μπορεί στην εκάστοτε συγκυρία να απαλλάσσεται από «καμένες» εφεδρείες κρούσης (όταν βλέπει ότι μπορεί να χειραγωγεί πιο ειρηνικά, συναινετικά και δημοκρατικοφανώς το λαό) και να αναδιατάσσει το πολιτικό και ιδεολογικό σκηνικό της κυριαρχίας του κεφαλαίου, με αναδιανομή-«ανανέωση» θέσεων και ρόλων, διατηρώντας και μια ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη, φασίζουσα έως και φασιστική συνιστώσα στην κυβέρνηση… Ο φασισμός δεν συνιστά τυχαία διαστροφή μεμονωμένων εγκληματιών για να τελειώσει με μια καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου και να «θριαμβεύσει η δημοκρατία» όπως διατείνονται οι αστοί «αντιφασίστες» του γλυκού νερού και τα φερέφωνά τους. Υπάρχει ολόκληρος μηχανισμός βαθέως κράτους – παρακράτους με διακρατικές διαστάσεις πίσω απ’ όλα αυτά. Επιπλέον, ο φασισμός είναι αναγκαία μορφή απροκάλυπτα δικτατορικής-κατασταλτικής ενάσκησης της εξουσίας από τους πιο επιθετικούς κύκλους της χρηματιστικής ολιγαρχίας του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης και πολέμου. Είναι μια ακραία και εγκληματικά αδίστακτη, απροκάλυπτα ανορθολογική και τρομοκρατική μορφή αντιλαϊκής, αντεργατικής και αντικομμουνιστικής ιδεολογίας και πρακτικής, στην οποία καταφεύγουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου όταν δεν μπορούν να τιθασεύσουν και να ακυρώσουν με σχετικά ειρηνικά/συναινετικά μέσα και τρόπους την συγκρότηση του κόσμου της εργασίας, των «από κάτω» σε κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό υποκείμενο με επαναστατική προοπτική και στρατηγικό σκοπό τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Σε χώρες σαν την Ελλάδα, μετά την κατοχή, τον «εμφύλιο» ταξικό-πολιτικό πόλεμο και την αγγλο-αμερικανική ξένη επέμβαση-νέα κατοχή, το παρακράτος ελέγχεται πλήρως από τις μυστικές υπηρεσίας και στοχευμένα προγράμματα μυστικών ένοπλων ακροδεξιών πυρήνων, τύπου «Γκλάντιο» και «Κόκκινης Προβιάς». Αληθεύει άραγε η διαδεδομένη άποψη που ταυτίζει τη διάδοση του φασισμού με χαμηλό μορφωτικό και διανοητικό επίπεδο; Αρκεί άραγε ο διαφωτισμός για την απαλλαγή της κοινωνίας από τον φασισμό; Μπορούμε να ζήσουμε τίμια και με αξιοπρέπεια σε ένα σύστημα που διαφθείρει και γεννά τον φασισμό; Ποια είναι ιστορικά η σχέση διανόησης και φασισμού; Συζήτηση με φοιτητιώσα νεολαία…
68
5 κοινοποιήσεις
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση