Μελέτη Μελετόπουλου -Γιατί νίκησαν οι Έλληνες το 1940

ΤΡΙΤΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014

            Γιατί νίκησαν οι Έλληνες το 1940

                                                 του Μελέτη Μελετόπουλου

    Η λαμπρή επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου μπορεί να συμπυκνωθεί σε μία και μόνον λέξη, άκρως επίκαιρη και διαχρονικά σημαντική γιά την εθνική μας επιβίωση: Εθνική Αξιοπρέπεια.

    Αυτήν, την Εθνική μας Αξιοπρέπεια, υπερασπίστηκαν ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, ο Μιλτιάδης στον Μαραθώνα, ο Θεμιστοκλής στην Σαλαμίνα, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην Πύλη του Ρωμανού, ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια και ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι, ο Παύλος Μελάς στην Μακεδονία, ο Πλαστήρας στην Μικρά Ασία. Και οι ήρωες του Σαράντα.

    Την Αξιοπρέπειά μας, δηλαδή  την τιμή μας, την αυτοπεποίθησή μας και την αυτοεκτίμησή μας, την φήμη μας. Την ελευθερία μας, την εδαφική μας ακεραιότητα, το μέλλον μας. Δηλαδή το παρόν των παιδιών μας. Που χωρίς την δική μας σημερινή θυσία δεν θα υπάρξει ασφαλές και ελεύθερο.

    Αυτά ήταν απολύτως συνειδητά στους Έλληνες του Σαράντα, που πολέμησαν στα παγωμένα κατσάβραχα της Αλβανίας και συνέτριψαν την Ιταλική Αυτοκρατορία, μία τότε παγκόσμια υπερδύναμη με ρωμαϊκές αξιώσεις, με αποικίες (Αλβανία, Αιθιοπία, Λιβύη) και τεράστιο στράτευμα, που φιλοδοξούσε να μεταβάλει την Μεσόγειο σε ιδιωτική ιταλική θάλασσα και να συμπεριλάβει την μικρή αλλά ένδοξη Ελλάδα στην επικράτειά της.

       Ενώ η Ευρώπη είχε καταληφθεί από τους Ναζί και στο Παρίσι είχε εγκατασταθεί Γερμανός Διοικητής, ενώ η Αγγλία υφίστατο σφοδρή γερμανική αεροπορική επίθεση και έδινε την κρισιμώτερη μάχη της μετά το Βατερλώ, ενώ οι ΗΠΑ ούτε κάν συζητούσαν ακόμα την είσοδό τους στον Πόλεμο κι ενώ ο Στάλιν ήταν σύμμαχος του Χίτλερ, έμενε μόνον η Ελλάδα να διασώσει όχι μόνον την εδαφική της ακεραιότητα αλλά το ηθικό, την τιμή και την αξιοπρέπεια ολόκληρου του ελεύθερου κόσμου απέναντι στην επέλαση του φασισμού.

    Το θαύμα του Σαράντα οφείλεται, όπως όλα τα θαύματα, σε έναν συνδυασμό παραγόντων. Κατʼαρχάς η Ελλάδα διέθετε ηγέτη, που είχε πλήρη επίγνωση της ιστορικής του ευθύνης. Ο Μεταξάς μπορεί να ήταν δυσάρεστος σε πολλούς, αλλά ήταν στρατιωτική ιδιοφυία. Προετοίμασε την Ελλάδα γιά τον επερχόμενο πόλεμο, πραγματοποιώντας οχυρωματικά έργα, ανακαλώντας μυστικά εφέδρους, συντονίζοντας με τους διευθυντές των εφημερίδων την προετοιμασία της κοινής γνώμης και δημιουργώντας αποθέματα. Γνώριζε ακριβώς ποιά θα έπρεπε να είναι η αντίδραση της Ελλάδας απέναντι σε ενδεχόμενη εχθρική προσβολή και είχε αποφασίσει πολύ πριν ότι η θέση της χώρας θα ήταν στο πλευρό των παραδοσιακών της δυτικών συμμάχων. Όταν ήρθε η ώρα του πολέμου, ο Μεταξάς ανέλαβε τις ευθύνες του και δεν δίστασε ούτε στιγμή να πει το ιστορικό ΟΧΙ στον Ιταλό πρεσβευτή.

    Αλλά μαζί του είχε κι έναν λαό γιγάντων, έναν λαό που μόλις εικοσιπέντε χρόνια νωρίτερα είχε τσακίσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και στην συνέχεια την  Βουλγαρία, είχε διπλασιάσει την επικράτειά του και στην συνέχεια είχε προελάσει μέχρι τον Σαγγάριο, σε μία εποποιόία αλεξανδρινών διαστάσεων.

    Έναν λαό που δεν ήξερε μόνον να πολεμάει, αλλά και να οργώνει, να μπολιάζει και να κλαδεύει, να χτίζει ξερολιθιές, να τραγουδάει ηρωικά δημοτικά τραγούδια, να αναλαμβάνει από νωρίς τις ευθύνες του. Έναν λαό πού δεν συζητούσε με τους εισβολείς αλλά τους πολεμούσε μέχρις εσχάτων.

    Ας σταθούμε προσοχή, σιωπηλοί, σʼ αυτό το σημείο, και ας θυμηθούμε με ευλάβεια τους ήρωες του Σαράντα, που τους γνωρίσαμε γιατί ήταν οι παππούδες μας,  και τους θυμόμαστε γεροντάκια, που στα μάτια τους όμως έφεγγε αμείωτη η φλόγα της Αξιοπρέπειας και της Αδιαλλαξίας που φύσηξε μακρυά τον επίδοξο κατακτητή το Σαράντα. Και ας ανασύρουμε από το γονιδίωμά μας τις αρετές τους, γιατί πιθανόν να μας χρειαστούν άλλη μιά φορά, σ΄αυτόν τον πανάρχαιο και επικίνδυνο βράχο που ζούμε πολεμώντας εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια.