Καταρρίφθηκε αεροσκάφος από τουρκικά F-16 στα τουρκοσυριακά σύνορα - Μονομαχία τουρκικού και συριακού πυροβολικού (vid, φωτό)

Καταρρίφθηκε αεροσκάφος από τουρκικά F-16 στα τουρκοσυριακά σύνορα - Μονομαχία τουρκικού και συριακού πυροβολικού (vid, φωτό): Ρουκετοβόλα Smerch του συριακού Στρατού κτύπησαν την περιοχή Yayladagi στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, ενώ απ΄ότι φαίνεται ένα συριακό αεροσκάφος παρατήρησης (μάλλον μη επανδρωμένο) κινήθηκε πάνω από μία

Ποια εκεχειρία; - Σφοδρές συγκρούσεις στο Χαλέπι - Στη δημοσιότητα οι πρώτες ταυτότητες των νεκρών Τούρκων (φωτό, vid)

Ποια εκεχειρία; - Σφοδρές συγκρούσεις στο Χαλέπι - Στη δημοσιότητα οι πρώτες ταυτότητες των νεκρών Τούρκων (φωτό, vid): Οι πρώτες ταυτότητες των νεκρών Τούρκων στο Χαλέπι έρχονται στο φως της δημοσιότητας με την εκεχειρία η οποία πρόκειται να ξεκινήσει το Σάββατο να έχει πλέον λιγοστές ελπίδες ενώ ο Τ.Κέρι μιλάει κιόλα

Δαμιανού Βασιλειάδη - Οι προβλέψεις για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα                                            Αθήνα, 24.2.2016

                                           Θεοί μεν γαρ μελλόντων, άνθρωποι δε γιγνο-

                                               μένων, σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται.

                                                                                                     Κ. Καβάφης[1]

Εισαγωγικά

Το πρόβλημα που επεξεργάζεται ο Κ. Καβάφης με τόση «ενόραση» στο ποίημα του με τίτλο: ΣΟΦΟΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΙΟΝΤΩΝ, αφορά στα πρόσωπα και τους λαούς που έχουν ή δεν έχουν την δυνατότητα να προβλέψουν τις εξελίξεις του μέλλοντος ή να έχουν την σχετική διορατικότητα. Στην περίπτωση αυτή θεωρεί ο ποιητής ότι υπάρχουν άνθρωποι, οι σοφοί, που μπορούν λόγω της σοφίας τους να προνοήσουν το μέλλον και λαοί, που δεν είναι σε θέση να το προβλέψουν. Γι’ αυτό και προσθέτει στο τέλος του ποιήματός του τον καταπληκτικό στίχο: «…Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί». Είναι άραγε έτσι η πραγματικότητα, που βιώνουμε τόσο τραγικά σήμερα, ώστε μόνο οι σοφοί να είναι σε θέση να μας δείξουν τον δρόμο της διεξόδου από τα αδιέξοδα, σε αντίθεση με τους ανθρώπους εκείνους που απλώς παρακολουθούν ή βιώνουν τα γεγονότα, χωρίς να έχουν την δυνατότητα οποιασδήποτε παρέμβασης. Απλώς τα βιώνουν, χωρίς καμία αντίδραση;

Και ποιοι είναι αυτοί οι συγκεκριμένοι σοφοί και με ποιες ιδιότητες; Γιατί σαφώς δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι όλοι οι σοφοί γενικά μπορούν να κάνουν σωστές προβλέψεις για το μέλλον. Θα μπορούσε να κατονομάσει κανείς τους σοφούς που έχουν κατά κάποιο τρόπο το δαιμόνιο του Σωκράτη. Ένα δαιμόνιο, που του έδινε την δυνατότητα να αποφεύγει τα λάθη, προβλέποντας τις θετικές ή αρνητικές εξελίξεις και να πράττει το σωστό. 

Είναι πράγματι τελικά έτσι, όπως τα λέει ο ποιητής με την «θεϊκή του» έμπνευση ή κάνει λάθος; Και σε ποιους σοφούς και σε ποιους λαούς και με ποια χαρακτηριστικά αναφέρεται; Δεν μας το λέει ο ποιητής, αφήνοντάς μας πιθανόν να εξειδικεύσουμε εμείς τις περιπτώσεις, που ανταποκρίνονται στην αλήθεια των στίχων του ποιήματός του.   

Ι. Οι απόψεις για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και τα χαρακτηριστικά του

Πάντοτε ισχύει η αρχή ότι για να διαμορφώσεις το μέλλον πρέπει να γνωρίζεις το παρελθόν και να διδάσκεσαι απ’ αυτό, αλλά βέβαια σωστά. Το βασικό ερώτημα: Τι κοινωνία θέλουμε, εξαρτάται από το όραμα για την κοινωνία αυτή, αλλά και από τις σωστές ή λανθασμένες αναλύσεις του παρελθόντος. Από κει και πέρα ισχύει συμπληρωματικά η αρχή ότι όποιος προβλέπει το μέλλον μπορεί και να το διαμορφώσει σε αναφορά προς το όραμα και το περιεχόμενο της στρατηγικής που έχει καθορίσει. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να ισχύουν κάποια κριτήρια, γενικά και αόριστα ή συγκεκριμένα.

Αξίζει να παραθέσουμε δύο τοποθετήσεις ανθρώπων, που μπορούν να θεωρηθούν κριτήρια και οι οποίοι έχουν εκφράσει με συντομία και αυθεντικά, για να μην επεκταθούμε περαιτέρω, ποια είναι η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, μετά την κατοχή και τον εμφύλιο και πώς λειτουργεί και θα λειτουργήσει στον τόπο μας το πολιτικό σύστημα μέσα στα πλαίσια του αστικού, κοινοβουλευτικού δικομματικού συστήματος, με τα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά, πέρα από τα γενικά που αφορούν όλα τα αντιπροσωπευτικά «δημοκρατικά» καθεστώτα της Δύσης.

Παραθέτουμε τις απόψεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του Σάκη Καράγιωργα, που διατηρούν ακόμη και σήμερα στα βασικά τους σημεία την ισχύ και επικαιρότητα που μας αφορά:  «Για να καταλάβει κανείς την ιστορία της Ελλάδας μετά τον εμφύλιο πόλεμο», αναφέρει ο Ανδρέας Παπανδρέου στις 29.9.1973 σ’ ένα σεμινάριο του ΠΑΚ [2]  «πρέπει να έχει υπόψη του ότι η πολιτική ζωή της χώρας ελεγχόταν συστηματικά, όταν δεν διευθύνονταν, από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η συνταγή της Ουάσιγκτον για την Ελλάδα ήταν απλή: Άμεση διείσδυση στον ελληνικό κρατικό μηχανισμό, σ’ όλη την έκταση και σ’ όσο το βάθος μέχρι το παλάτι. Πλήρης υποστήριξη ενός προσαρτημένου, εξαρτημένου πολιτικού κόμματος, του κόμματος της δεξιάς, που έπρεπε να κερδίζει σ’ όλες τις εκλογές, ανεξάρτητα από ποια μέσα θα χρησιμοποιούσε για το σκοπό αυτό. Ανάπτυξη ενός αστικού κόμματος αντιπολίτευσης, που σκοπός του θα ήταν να ασκεί “δημιουργική” κριτική της πολιτικής της κυβέρνησης της δεξιάς, ένα ρόλο που προόριζαν για το κόμμα της Ένωσης Κέντρου. Τελικά εξαφάνιση κάθε κόμματος της Αριστεράς».[3]

Από την τότε τοποθέτηση του Ανδρέα Παπανδρέου, για να κάνουμε μόνο μερικά σύντομα σχόλια, το παλάτι πια δεν υπάρχει, αλλά αντικαταστάθηκε από τα λεγόμενα τζάκια. Το προσαρτημένο, εξαρτημένο πολιτικό κόμμα ασφαλώς αφορά την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και τις παραφυάδες τους, δηλαδή το κόμμα του γιού του, το Ποτάμι κ.λπ. Για την «εξαφάνιση κάθε κόμματος της Αριστεράς» είναι νωρίς ακόμη να αποφανθούμε. Το μέλλον θα δείξει! Όμως για όποιον κατέχει την «σοφία» ή το δαιμόνιο, δεν είναι δύσκολο να προβλέψει τις εξελίξεις, με βάση τα κριτήρια που διατύπωσαν ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Σάκης Καράγιωργας, ο άνθρωπος, ο δάσκαλος, ο αγωνιστής, ένας πατριώτης με καθαρό από στερεότυπα, ιδεοληψίες και δογματισμούς ανυστερόβουλο μυαλό και διαμαντένιο χαρακτήρα (αυτό έχει τεράστια σημασία με την έννοια ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να εκφράσει την αλήθεια), είναι πιο συγκεκριμένος στα θέματα αυτά, γιατί έχει τις πρώτες δυσάρεστες εμπειρίες από την αρνητική εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί ένδειξη για τις εξελίξεις όμοιων ή παρόμοιων κομμάτων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ παραδείγματος χάρη που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά.

Αποτιμώντας τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση το 1981 και τον άκρατο ενθουσιασμό για την «αλλαγή», όπως λεγόταν τότε η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, παλεύοντας θαρραλέα ενάντια στο επικρατούν λαϊκιστικό ρεύμα, αποφαίνεται τα ακόλουθα: «Τα κέντρα εξουσίας προετοίμασαν μια πολιτική διάρθρωση του εξής τύπου: Δύο αστικά κόμματα, που να έχουν βασικό στρατηγικό σκοπό τη διαχείριση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κυρίως τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής αστικής κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα. Αυτά τα κόμματα θα εναλλάσσονταν στην εξουσία. Γιατί δύο κόμματα; Γιατί κάθε εκσυγχρονισμός έχει ένα κόστος που πέφτει στις πλάτες κάποιας κοινωνικής ομάδας. Αυτή την κοινωνική δυσαρέσκεια θα την απορροφά μια το ένα μια το άλλο».^[4]  Ο Σάκης Καράγιωργας, με τον όρο «αστικά κόμματα» είχε παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ και την Νέα Δημοκρατία. Στον όρο «εκσυγχρονισμός» έδινε θετικό πρόσημο, όπως και πράγματι είναι. Όμως ο «εκσυγχρονισμός» που εφαρμόστηκε, κυρίως από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, κάθε άλλο παρά εκσυγχρονισμός ήταν. Μάλλον θα τον αποκαλούσαμε «καταστροφικό αναχρονισμό», όπως πάλι το απέδειξε η πράξη. Για τις μετέπειτα κυβερνήσεις, (μετασημιτικές), ας μην κάνουμε καλύτερα λόγο και ξύνουμε πρόσφατες πληγές!

Παρεμπιπτόντως πολλοί μιλούν για το τέλος του δικομματισμού. Αυτοί φυσικά πλανώνται πλάνην οικτράν, γιατί, στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτικού δικομματικού συστήματος, όπως τονίσαμε εκείνο που μπορεί να κάνει κάποιο προοδευτικό κόμμα, για να μη μιλήσουμε για ριζοσπαστικό ή επαναστατικό, είναι το πολύ ο εκσυγχρονισμός, με την έννοια των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων και δομικών διαρθρωτικών αλλαγών σ’ όλα τα επίπεδα.[5] Κάτι που οφείλει να επιχειρήσει η σημερινή συγκυβέρνηση, για να υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σ’ όλα τα επίπεδα: ηθικά, πνευματικά, πολιτικά και όχι μόνο οικονομικά. Χωρίς αλλαγή νοοτροπίας προς μια αναπτυξιακή κατεύθυνση, αλλά παραμονή στο παρασιτικό καταναλωτικό μοντέλο του παρελθόντος που μας οδήγησε στην διαφθορά και την κρίση, δεν μπορεί να υπάρξει προκοπή σ’ αυτόν τον κατά τα άλλα ευλογημένο από την φύση τόπο.

ΙΙ. Υπάρχει αλλαγή στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας;

Τι έχει αλλάξει από τότε, που ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Σάκης Καράγιωργας διατύπωναν αυτές τις σκέψεις και τι παραμένει, με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές σήμερα επίκαιρο από την αλήθεια αυτή, εκφρασμένη με τόσο σκληρό κυνισμό για την εποχή εκείνη; Βρισκόμαστε και σήμερα σε μια αντίστοιχη κατάσταση ή υπάρχει διαφοροποίηση; Έχει τεράστια σημασία η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, γιατί μπορούν να ερμηνεύσουν τόσο την κατανόηση της πραγματικής πολιτικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, όσο και την πολιτική εξέλιξη, η οποία μας περιμένει στο μέλλον. Αλλιώς δεν μπορούμε ούτε το μέλλον να προβλέψουμε, μα ούτε και να το σχεδιάσουμε, πολλώ μάλλον να το υλοποιήσουμε, σύμφωνα με τα οράματα και τις αρχές μας.

Παρενθετικά θα τονίσουμε και θα κάνω την επισήμανση ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, που διαδέχτηκαν την Μεγάλη Βρετανία και μάλιστα ως ζωτικός χώρος της Δύσης  και κυρίως φυσικά των ΗΠΑ στον χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Μια πραγματικότητα που δεν ήθελε να αποδεχτεί το ΚΚΕ και οδηγηθήκαμε στον καταστροφικό εμφύλιο, του οποίου τις συνέπειες βιώνουμε και σήμερα ακόμη και, άμα δεν το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, μπορεί να οδηγηθούμε σε μια νέα καταστροφή. Στο γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό τομέα δεν μπορούμε να παίζουμε παιχνίδια ελαφρά τη καρδία. Προπάντων αν δεν αλλάξουν τα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά δεδομένα. Η συμμαχίες πρέπει να είναι πάντοτε δεσμευτικές για τις δύο πλευρές και με βάση την αμοιβαιότητα και όχι με αυτήν την έννοια ετεροβαρείς.

Πιστεύουμε ότι σταδιακά, όπως έγινε και με την πρώην Γιουγκοσλαβία, οι ΗΠΑ θα παραμερίσουν την Γερμανία ή θα της αφήσουν εν μέρει ένα τομέα δράσης, τον οικονομικό πιθανόν και δεν γνωρίζουμε για πόσο χρονικό διάστημα, αλλά τα θέματα, που άπτονται της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής σημασίας, θα τα ελέγχει η Αμερική και δεν θα τα αφήσει για χειρισμό στην διακριτική ευχέρεια της Γερμανίας. Φυσικά όσο χρονικό διάστημα θα έχει την ισχύ που έχει μέσα στον πολυπολικό κόσμο, που έχει ήδη δημιουργηθεί. Πάντως η προσέγγιση προς την Ρωσία, που προπαγανδίζουν πολλοί στην Ελλάδα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την πραγματικότητα μπορεί να μας οδηγήσει πάλι, όπως την εποχή του εμφυλίου σε απρόβλεπτες ή αντιθέτως σε προβλέψιμες καταστροφικές συνέπειες. Δεν πρέπει πάντως να βασίζονται σε ευχολόγια μονάχα, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα

Στο δεύτερο και καίριο ζήτημα του δικομματισμού δεν υπάρχει, κατά την άποψή μου, «απολύτως» καμία αμφιβολία. Το δικομματικό σύστημα θα είναι ο κυρίαρχος στην πολιτική αρένα. Θα συνεχιστεί και στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει παντού στη Δύση και σε όλον τον αστικό κόσμο, όπου λειτουργεί, με τον τρόπο που λειτουργεί και όσο λειτουργεί η αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία και όπως χαρακτηριστικά λειτούργησε και στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση: Ένα κόμμα «δεξιό» και ένα κόμμα «προοδευτικό», λίγο ως πολύ, όπως το περιγράφει ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Σάκης Καράγιωργας, ριζοσπαστικό ή μη, αλλά πάντοτε στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος. Στην περίπτωση αυτή δεν έχει φυσικά σημασία ο συνασπισμός κομμάτων από την μια ή την άλλη πλευρά. Σημασία έχει ότι θα εναλλάσσονται στην κυβέρνηση. «Επανάσταση» μάλλον δεν προβλέπεται για το προσεχές και απώτερο μέλλον, δηλαδή ριζική αλλαγή των δομών του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό δεν αποτελεί ηττοπάθεια ούτε αποδοχή αυτού του συστήματος, αλλά διάγνωση για σωστή «θεραπευτική αγωγή», δηλαδή για την εξαγωγή σωστών συμπερασμάτων και την εφαρμογή προοδευτικών εναλλακτικών προτάσεων. Πριν προχωρήσουμε στις εναλλακτικές αυτές λύσεις απαραίτητη είναι μια αναφορά στο κομματικό σύστημα, που επεκράτησε κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.

Σε μια συνέντευξή του^[6] ο Πορτογάλος κομμουνιστής νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου εκφράζει αφενός την αναντιστοιχία της θεωρίας προς την αντικειμενική πραγματικότητα και αφετέρου την αδυναμία της να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις: Η αριστερά «πίστευε ότι θα κερδίσει τη μάχη στο παρόν με τα όπλα του παρελθόντος. Καθώς η θεωρία δεν ανανεώθηκε, η πρακτική έγινε ένα μπερδεμένο κουβάρι. Τα υπόλοιπα τ’ ανέλαβε ο ρεαλισμός και η ουτοπία αποτελειώθηκε απ’ τον οπορτουνισμό».^[7]

Αλήθειες, που πονούν, αλλά που αποτυπώνουν την πραγματικότητα και ο κάθε «αριστερός» τις αποκρύπτει στο υποσυνείδητο, γιατί δεν έχει τη φρόνηση το θάρρος να κάνει, μέσω της κριτικής και αυτοκριτικής σκέψης, την υπέρβασή του και μ’ αυτήν την υπέρβαση, τη ριζική δομική αλλαγή,  δηλαδή την επανάσταση. Ο Σαραμάγκου από δική του πλευρά επιβεβαιώνει με λίγα λόγια την αλήθεια που αναλύσαμε πιο πάνω.

Tο δεύτερο αναφέρεται στην πατριωτική Αριστερά. Η Αριστερά ή θα είναι πατριωτική ή δεν θα υπάρξει, κατά το «Ένα είναι βέβαιο: Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει» που είπε κάποτε ο Νίκος Πουλαντζάς.^[8] Ο λόγος είναι απλός. Μόνο η πατριωτική Αριστερά τίθεται αντιμέτωπη με την παγκοσμιοποίηση και την Νέα Τάξη, μπαίνοντας φραγμός στην κατάλυση του έθνους - κράτους, που επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση, ενώ η ανανεωτική και παραδοσιακή ταυτίζεται μαζί της. Εξαιρέσεις, όπως πάντα, επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Εκτός αυτού πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η αριστερά στην Ελλάδα έχει μακρά δογματική παράδοση, με υπόβαθρο σταλινικό. Αυτό σημαίνει ότι επειδή δεν έχει δημοκρατική συνείδηση, πέρα από τα φαινόμενα περί του αντιθέτου, θα πολυδιασπάται.

Το παράξενο είναι ότι υπάρχει σε πολλά σημεία ταύτιση ανάμεσα στα κόμματα που εκφράζουν το κεφάλαιο και την Αριστερά εν μέρει ή στο σύνολό της. Το γεγονός αυτό φαίνεται ανεξήγητο εκ πρώτης όψεως, αλλά στην ουσία του δεν είναι. Έχει σχέση με τις αντιφάσεις της μαρξιστικής θεωρίας και την ερμηνεία, που δίνουν οι αυτοαποκαλούμενοι μαρξιστές στη θεωρία αυτή, που όπως είπαμε δεν είναι ενιαία. Αυτό δεν αποτελεί ψόγο για τον Μαρξ, εκτός αν ασπαστούμε την άποψη ότι ο Μαρξ ήταν αλάνθαστος. Τότε δεν μιλάμε πια για επιστήμη, αλλά για δόγμα  ή θρησκεία.

Η μόνη διέξοδος της Αριστεράς, αν δεν θέλει να ομφαλοσκοπεί, είναι ν’ αποκτήσει την πολιτισμική ηγεμονία (την υπεροχή των ιδεών), απέναντι στην αστική ιδεολογία, δηλαδή την ιδεολογία του κεφαλαίου και αυτό θα καταστεί δυνατό μόνον, όταν  τ ο  ε θ ν ι κ ό   σ υ ν δ υ α σ τ ε ί    μ ε   τ ο  κ ο ι ν ω ν ι κ ό, γιατί όπως είπε κάποτε και ο Αλτουσέρ «η ιδεολογική πάλη είναι οργανικό τμήμα της ταξικής πάλης».^[9] Θα έλεγα για την ακρίβεια - αυτό βγαίνει ως δίδαγμα από την θεωρία για την ιδεολογική ηγεμονία που επεξεργάστηκε ο Αντόνιο Γκράμσι - ότι η ιδεολογική -πολιτισμική πάλη δεν είναι μέρος, αλλά προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ της ταξικής πάλης. Τέλος αυτή η πολιτισμική κληρονομιά, που αποτελεί το βασικό συστατικό στοιχείο του έθνους - κράτους, είναι μέρος της εθνικής κληρονομιάς, με τις ανθρώπινες και πανανθρώπινες αξίες, τις οικουμενικές αξίες, που περικλείει στους κόλπους της. Γι’ αυτό και ο μαρξιστής φιλόσοφος Κοστάντσο Πρέβε αποφαίνεται με βεβαιότητα, που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί, όταν μιλάει για την δεινή θέση της Ελλάδας: «Δεν υπάρχει κατά την άποψή μου Δεξιά και Αριστερά. Τώρα υπάρχει ένα πρόβλημα της Ελλάδας ως έθνους, όχι μόνο του ελληνικού λαού».^[10] Μια τέτοια άποψη ανταποκρίνεται στην αλήθεια, αν λάβουμε υπόψη μας ότι η κοινωνική Αριστερά αποτελεί την πλειοψηφία του πληθυσμού και βρίσκεται σε όλους τους πολιτικούς χώρους.

Απλώς δεν υπάρχει ανταπόκριση και ταύτιση της πολιτικής Αριστεράς με την κοινωνική Αριστερά. Κι’ εδώ εντοπίζεται το πραγματικό πρόβλημα.

Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι ο Στάλιν κήρυξε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον «πατριωτικό πόλεμο» και κανέναν ταξικό; Δεν είναι καθόλου τυχαίο, γιατί αν δεν το έπραττε η Σοβιετική Ένωση, πολύ πιθανόν από τότε θα είχε καταρρεύσει. Ποιο προλεταριάτο θα στρατεύονταν για την «ταξική πάλη;», τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες είχαν ταχθεί με τις στρατιές του Χίτλερ, που τον θεωρούσαν μάλιστα και ελευθερωτή από την κομμουνιστή καταπίεση; Αυτή η πραγματικότητα δεν πολυακούγεται για ευνόητους λόγους. Η απάντηση η δική μου: Κανένα. Οι Σοβιετικοί πολέμησαν για την πατρίδα και νίκησαν.

ΙΙΙ. Ποιες είναι οι προβλέψεις για το μέλλον

Με βάση την ανωτέρω συνολική ανάλυση και χωρίς να επικαλεστούμε την σοφία που διατυπώνει στο ποίημα του ο Κ. Καβάφης, αλλά τα κριτήρια που αναπτύξαμε στα προηγούμενα, καθώς και τις προβλέψεις που έχουμε κάνει για την μεταπολίτευση έως τώρα, που σχεδόν όλες βγήκαν αληθινές και επιπλέον την θεωρητική και πρακτική εμπειρία μας, μπορούμε να πούμε ότι οι μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις θα διαμορφωθούν ως κατωτέρω:

1.Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. θα παραμείνει στην κυβέρνηση, έως ότου επιτελέσει τον ρόλο που της έχουν αναθέσει οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους, κυρίως Αγγλογερμανοί, που εργάζονται σταθερά και διαχρονικά εναντίον μας, στηρίζοντας τις επεκτατικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας, Τούρκων, Σκοπιανών και Αλβανών. Και για να μην υπάρξει στο κρίσιμο αυτό θέμα παρεξήγηση τονίζουμε ότι αυτή είναι η πρόθεση αυτών των δυνάμεων και δεν μιλούμε για τις προθέσεις της κυβέρνησης και για τα αποτελέσματα της δικής της πολιτικής, για τα οποία μπορούμε να συζητήσουμε, εάν και κατά πόσο υπηρετούν εκών άκων, συνειδητά ή ασυνείδητα, τα συμφέροντα των «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας». Δεν θέλουμε να κάνουμε δίκην προθέσεων, αλλά να κρίνουμε τα πράγματα με βάση τα γεγονότα, που είναι αδυσώπητα και για τα οποία ασφαλώς και υπάρχουν δικαιολογημένα διαφορετικές και αντικρουόμενες εκτιμήσεις.

2.Δεν μπορούμε να προβλέψουμε πόσο χρονικό διάστημα θα μείνει στην εξουσία αυτή η κυβέρνηση. Πάντως όχι νωρίτερα, πριν επιτελέσει τον ρόλο της, όπως δείχνουν οι «αποχρώσες ενδείξεις».

3.Είναι πια πασιφανές ότι η διάδοχος κατάσταση θα είναι η Νέα Δημοκρατία με αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εδώ δεν μπορεί να υπάρχει καμία αμφισβήτηση. Ήδη έχει διαμορφωθεί το οριστικό πολιτικό σχήμα της αντιπολίτευσης, που θα αποτελέσει την διάδοχη κατάσταση, όπως συμβαίνει σε ένα δικομματικό κοινοβουλευτικό σύστημα, κατά το οποίο την δυσαρέσκεια του κόσμου απορροφά ένα άλλο κόμμα της αντιπολίτευσης, που κυριαρχεί στον χώρο της αντιπολίτευσης. Στην περίπτωση αυτή δεν έχει σημασία, αν είναι μόνο του το κόμμα αυτό η αποτελεί σύμπραξη κομμάτων. Επαναλαμβάνουμε όμως ότι ο αρχηγός αυτής της μελλοντικής κυβέρνησης δεν θα είναι κανένας άλλος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

4.Ήδη εκείνοι που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς δυστυχώς, γιατί είμαστε ακόμη πολύ ανώριμοι για να καθορίσουμε εμείς, ως Έλληνες την «μοίρα μας», είτε ως ηγεσία είτε ως λαός, αγόμενοι και φερόμενοι από εξωθεσμικά κέντρα, θα δημιουργήσουν την επόμενη «προοδευτική αντιπολίτευση» προς τον Μητσοτάκη, τον εκπεφρασμένο νεοφιλελεύθερο πολιτικό. Ήδη αυτή η προοπτική αρχίζει και εκκολάπτεται με την συσπείρωση όλου του παλιού και καινούργιο κεντρώσου και κεντροαριστερού, υποτίθεται, πατριωτικού χώρου, ο οποίος όμως θα κινείται στα πλαίσια του συστήματος. Του συστήματος αυτού τον οποίο περιγράψαμε στα προηγούμενα. Δηλαδή δεν θα υπάρξει πραγματική αλλαγή στο υπάρχον φαύλο σύστημα, αλλά θα κινηθεί στα ίδια πλαίσια που έχει χαράξει το λεγόμενο «κατεστημένο».

Τελικά η πρόβλεψη είναι ότι το σύστημα με τον ένα ή άλλο τρόπο, με συντηρητικές ή προοδευτικές κυβερνήσεις θα λειτουργεί στα αστικά κοινοβουλευτικά δικομματικά πλαίσια του συστήματος.

Η πιθανότητα να υπάρξει ένα πραγματικό πατριωτικό κίνημα που θα δημιουργήσει υπέρβαση αυτού του συστήματος προς μια προοδευτική κατεύθυνση (δεν μιλάμε για επανάσταση φυσικά), δηλαδή με την ικανότητα να αλλάξει τις παρωχημένες δομές του κράτους σε όλα τα επίπεδα: Ηθικά, πνευματικά, οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά, δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Όμως και την ευχόμαστε, μπροστά στα άλλα φανερά, κατά την άποψή μας αδιέξοδα και δεν αποκλείουμε την συγκρότησή τους. Αρκεί να μην είναι αργά. Όταν εξαντλήσουν όλες οι άλλες προσπάθειες σωτηρίας του συστήματος ίσως προκύψει μια δυναμική του λαού που και την ωριμότητα του θα αναδείξει και, μέσω της ωριμότητάς του, ικανές ηγεσίες, άξιες και αντάξιες των προσδοκιών και της ιστορίας του.

---

[1] Απόσπασμα από το ποίημα του κ. Καβάφη: «Σοφοί δε προσιόντων». Αξίζει να το διαβάσει κανείς για να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στους σοφούς και στον λαό, για τον οποίο στο τέλος του ποιήματος γράφει: «…Ενώ εις την οδόν 

Έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί».

[2] Για όσους δεν γνωρίζουν, το ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα) ήταν η αντιστασιακή οργάνωση κατά τη διάρκεια της δικτατορίας 1967 -74, από την οποία στην μεταπολίτευση δημιουργήθηκε ως πολιτικό σχήμα το ΠΑΣΟΚ (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα).

[3] Α. Γ. Παπανδρέου, Η σημασία της Νοεμβριανής λαϊκής εξέγερσης, εφημ. «Αγώνας», 29.9.1973. Ο

Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να εφάρμοσε το γνωστό «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις», όμως είχε πει πολλές αλήθειες που ισχύουν και σήμερα.

[4] Σάκης Καράγιωργας, Μελέτες –Άρθρα – Ομιλίες, 3^ος τόμος, σ. 204.

[5] Υπάρχει η γνωστή θεωρία των ρήξεων και των ανατροπών, με την έννοια ότι οι ποσοτικές ρήξεις θα οδηγήσουν κάποτε και στην ποιοτική αλλαγή των ανατροπών, δηλαδή της ριζικής αλλαγής των δομών μιας κοινωνίας. 

[6] Συνέντευξη του Σοζέ Σαραμάγκου στην εφημ «Ελευθεροτυπία», στις 21.6.2010.

[7] Συνέντευξη του Ζοζέ Σαραμάγκου στην εφημ. «Ελευθεροτυπία», στις 21 Ιουνίου 2010.

[8] Βλ. Νίκος Πουλαντζάς, Κείμενα, Μαρξισμός, Δίκαιο, Κράτος, εκδ. «νήσος/Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, Αθήνα 2009, σ. 491.

[9] Λουί Αλτουσέρ, Για τον Μαρξ, εκδ. «Γράμματα», Αθήνα 1978, σ. 9.

[10] Βλ. Συνέντευξη του Κοστάντσο Πρέβε στην εφημ. «Ελευθεροτυπία», 19.11.2011 με τίτλο: «Περνάμε από μια φάση του καπιταλισμού σε μια άλλη». Στο σημείο αυτό καλό είναι, μιας και ό Πρέβε αναφέρεται σε λαό και έθνος, να διευκρινίσουμε την έννοια του όρου «λαός», γιατί υπάρχει και για τον όρο αυτόν μεγάλη σύγχυση, επειδή πολλοί τον εκλαμβάνουν ως μια γενική έννοια χωρίς ταξικό περιεχόμενο που δεν σημαίνει τίποτε. Ασπάζομαι τον ορισμό που δίνει στην περίπτωση αυτή ο Νίκος Πουλαντζάς, στο έργο του: Θέματα μαρξιστικής αντίληψης του κράτους, εκδ. «Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, Αθήνα, σ. 14., που λέει: «”Λαός” εδώ σημαίνει όχι την αυθεντική “υπόσταση” του “συνόλου των συγκεκριμένων ατόμων”, αλλά το σύνολο “των καταπιεζόμενων τάξεων”, που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα των μελών ενός “εθνικού” καπιταλιστικού κοινωνικού σχηματισμού». Βασικά  στην κοινή αντίληψη εννοούμε τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που γίνονται αντικείμενο, όχι μόνο καταπίεσης, αλλά και εκμετάλλευσης. Καλό είναι να ξεκαθαρίζουμε και τις έννοιες, που η άγνοιά τους δημιουργεί συγχύσεις.

ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΙΝΗ ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ.- Μέρος 1

Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥ /ΚΩΣΤΑΣ ΣΜΟΚΟΒΙΤΗΣ

Σάλος από την αποκάλυψη του pronews.gr για την μη συμμετοχή του ΝΑΤΟ σε περιπολίες σε Δωδεκάνησα και Λήμνο

Σάλος από την αποκάλυψη του pronews.gr για την μη συμμετοχή του ΝΑΤΟ σε περιπολίες σε Δωδεκάνησα και Λήμνο: Σάλο προκλήθηκε από το δημοσίευμα του pronews.gr περί μη συμμετοχής του ΝΑΤΟ σε περιπολίες στα Δωδεκάνησα και στην Λήμνο με αποτέλεσμα η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου να προχωρά σε αντιδράσεις και να

"Βράζει" η Συρία: Οι Κούρδοι απέκοψαν τους τζιχαντιστές στο Χαλέπι και ετοιμάζουν άγριο σφυροκόπημα - Η Πολωνία έστειλε 4 F-16 στο Ιντσιρλίκ

"Βράζει" η Συρία: Οι Κούρδοι απέκοψαν τους τζιχαντιστές στο Χαλέπι και ετοιμάζουν άγριο σφυροκόπημα - Η Πολωνία έστειλε 4 F-16 στο Ιντσιρλίκ: “Βράζει” η κατάσταση στη Συρία. Οι Κούρδοι μαζί με το Συριακό Στρατό απέκοψαν τους τζιχαντιστές στο Χαλέπι και ετοιμάζονται να τους σφυροκοπήσουν άγρια σε πλήρη συνεργασία με τα ρωσικά αερ

SOFIA KOURTIDOU "ΔΑΝΕΙΚΑ ΙΔΑΝΙΚΑ"

Φράγκος Φραγκούλης -ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, το ΠΑΡΟΝ και το ΜΕΛΛΟΝ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ. Πηγή: Νι Κάππα*

Στην κατάμεστη αίθουσα του εντευκτηρίου της Αθηναϊκής Λέσχης, την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016 ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ Στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος παρουσίασε στο πολυπληθές κοινό ομιλία με θέμα το ΠΑΡΕΛΘΟΝ, το ΠΑΡΟΝ και το ΜΕΛΛΟΝ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ. Μεταξύ των παρευρισκομένων αξίζει να αναφερθούν οι παρουσίες του πρώην Πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμένου και πολλών στελεχών της υπηρεσιακής του κυβέρνησης, μέλη του κοινοβουλίου από τη ΝΔ και τους ΑΝΕΛ, πρώην βουλευτές και γενικοί γραμματείς υπουργείων, ανώτατοι Αξιωματικοί των ΕΔ, διακεκριμένοι επιστήμονες, κ.ά. Στην εκδήλωση παρέστη ως επίτιμο μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης ο υιός του τέως Βασιλέα Κωνσταντίνου Νικόλαος.

Με μία έντονα συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία, λόγω καταγωγής από την Κομοτηνή, ο επίτιμος Αρχηγός προέβη σε μία εμπεριστατωμένη διαχρονική ανάλυση των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας με επίκεντρο κυρίως στην περιοχή της Θράκης, δίνοντας έμφαση στη γεωπολιτική της αξία, τη σύσταση του τοπικού πληθυσμού και την ανθελληνική δραστηριότητα του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής. Ο Στρατηγός στηλίτευσε την ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής πολιτικής, ενώ ήταν ιδιαίτερα καυστικός για τους χειρισμούς της πολιτικής εξουσίας, που επιβαρύνουν το ήδη αρνητικό κλίμα που υφίσταται στην ελληνική Θράκη. 

Στο τέλος της εκδήλωσης βγήκε και η είδηση καθόσον ο επίτιμος Αρχηγός, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, δήλωσε με στεντόρεια φωνή, που μπορεί να εκλειφθεί και ως θυμός, ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να ηγηθεί του κόμματος Μπαλτάκου αλλά και ότι έχει να συνομιλήσει μαζί του πάνω από δύο χρόνια, επομένως όπως σημείωσε κάθε αναφορά στο όνομά του προφανώς και εμπεριέχει δόλο. Συμπλήρωσε ότι, από Εύελπις και νεαρός Αξιωματικός έως και Αρχηγός του Στρατού πάντα εκπροσωπούσε και διοικούσε το σύνολο των Ελλήνων χωρίς να προβαίνει σε κανενός είδος διαχωρισμού και από όλες τις θέσεις που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα, πίστευε και πιστεύει ακράδαντα ότι πάνω από όλα είναι η Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες ΜΑΖΙ.

Ξεκινώντας την ομιλία του ο επίτιμος Αρχηγός, τόνισε ότι οι διαχρονικά κυβερνώντες την Ελλάδα, αδυνατούν να αντιληφθούν τα αυτονόητα και επί δεκαετίες παίζουν το παιχνίδι της Άγκυρας αφού αδιαφόρησαν για Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριους και Τενέδιους χωρίς να λάβουν μέτρα για να αποτρέψουν την καταστροφή της ελληνικής μειονότητας και ουδέποτε απαίτησαν να επιβάλουν την αρχή της αμοιβαιότητας σε σχέση με τη μουσουλμανική μειονότητα. 

Συνεχίζοντας έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάμειξη του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής στις ευρωεκλογές του 2014, όπου το κόμμα των τουρκόφωνων το Κ.Ι.Ε.Φ. (Κόμμα Ισότητας Ελευθερίας και Φιλίας) και όχι D.E.B. (Dostluk Esitlik Baris Partisi) συγκέντρωσε υψηλά ποσοστά εξασφαλίζοντας την πρώτη θέση στο Νομό Ροδόπης με 41,68 % (και 25.857 ψήφους) και στο νομό Ξάνθης με 25,87 % (και 15.300 ψήφους), ενώ συνολικά στην επικράτεια 0,77 % και 42.617 ψήφους.

Τόνισε ότι αντί το συγκεκριμένο αποτέλεσμα να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και να συνεγείρει την τότε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ώστε ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας να αλλάξουν πολιτική, δυστυχώς συνέχισαν να συναγωνίζονται εντελώς ανεύθυνα στο βωμό της ψηφοθηρίας, προκειμένου να αποκομίσουν οφέλη από τους ψηφοφόρους της μουσουλμανικής κοινότητας αδιαφορώντας για το εθνικό συμφέρον. Και το αποτέλεσμα ήταν εξίσου καταστροφικό. Στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 δεν εκλέχθηκε χριστιανός βουλευτής στο νομό Ροδόπης, ενώ συνολικά στη Θράκη οι μουσουλμάνοι βουλευτές είναι 4 για πρώτη φορά. Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη την ισχνή πλειοψηφία της παρούσας συγκυβέρνησης εύκολα συμπεραίνεται ότι κάλλιστα μπορεί να είναι δέσμια σε οποιεσδήποτε παράλογες απαιτήσεις και τυχόν εκβιασμούς των μουσουλμάνων βουλευτών.

Με σκοπό να αναδείξει τη γεωπολιτική αξία της Θράκης ο Αρχηγός αναφέρθηκε επιγραμματικά στα γεωπολιτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά στρατηγικού επιπέδου που συγκεντρώνει η περιοχή της ελληνικής Θράκης:

1. Η Θράκη είναι ένας γεωπολιτικός εξώστης από τον οποίο η Ελλάδα ατενίζει τα στενά του Βοσπόρου και τον Εύξεινο Πόντο. Από την άποψη αυτή η Θράκη καθιστά την Ελλάδα τμήμα του παρευξείνιου υποσυστήματος, δηλαδή χώρα η οποία παρουσιάζει ενδιαφέρον για τους γεωπολιτικούς παίκτες πλανητικής ή περιφερειακής εμβέλειας, που συγκρούονται στην περιοχή. 

2. Η Θράκη αποτελεί προγεφύρωμα στη χερσόνησο του Αίμου, το οποίο σε όποιον το ελέγχει δίνει άμεση πρόσβαση από τη θάλασσα προς όλους τους εμπορικούς δρόμους που κατευθύνονται προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (με την τελευταία να έχει αποκτήσει ιδιαίτερη οικονομική σημασία μετά την πτώση του κομμουνισμού και τις εδαφικές μεταβολές που αναδεικνύονται, όπως η διένεξη Ρωσίας Ουκρανίας). Είναι σαφές ότι μια τέτοια πρόσβαση ενδιαφέρει όποιον έρχεται από τα ανατολικά (Κίνα και λοιπές εξαγωγικές χώρες της Ασίας), αφού του προσφέρει μια πολύ πιο σύντομη και φθηνή διαδρομή για τη διοχέτευση των προϊόντων του σε αυτές τις περιοχές, απ' οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική επιλογή (π.χ. μέσω Αδριατικής ή μέσω των λιμανιών της Β. Ευρώπης).

Επίσης του προσφέρει μια παράκαμψη των κορεσμένων στενών του Βοσπόρου για όσες περιοχές είναι προσβάσιμες μέσω του Εύξεινου Πόντου. Αυτή η μείωση του κόστους ή του χρόνου μεταφοράς, υπολογιζόμενη στο σύνολο των προϊόντων που θα διακινηθούν, καθορίζει και την οικονομική σημασία αυτής της πρόσβασης για τον ενδιαφερόμενο. 

Ανάλογη είναι η σημασία της Θράκης και για τις χώρες της Ανατολικής Βαλκανικής και ιδίως για τη Βουλγαρία, η οποία μέσω της Θράκης θα μπορούσε να αποκτήσει πρόσβαση στη θάλασσα παρακάμπτοντας τα στενά του Βοσπόρου. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι για την Ελλάδα η Θράκη δεν είναι μόνο το δικό της πολύτιμο εφαλτήριο για τα Ανατολικά Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, αλλά και μια περιοχή που μπορεί εν δυνάμει να εξελιχθεί σε διεθνή κόμβο εμπορίου, στοιχείο το οποίο αυξάνει κατακόρυφα την αξία της στο χρηματιστήριο της γεωοικονομίας.

3. Η Θράκη βρίσκεται πάνω στον εμπορικό άξονα Ανατολής-Δύσης από τον οποίο αναγκαστικά θα διέλθουν και οι αγωγοί φυσικού αερίου οι οποίοι θα ξεκινούν από την κεντρική Ασία και θα καταλήγουν στην Ευρώπη. Το γεγονός αυτό προσδίδει από μόνο του ιδιαίτερη σημασία στη Θράκη.

4. Η Θράκη δίνει στην Ελλάδα σημαντικό στρατηγικό βάθος στη διεύθυνση Ανατολής-Δύσης και αποτελεί τον Βόρειο προμαχώνα της Αιγαιακής «ενδοχώρας». 

5. Η Θράκη εκτός από το ότι περιλαμβάνει κάτι λιγότερο από το 1/12 των καλλιεργήσιμων εδαφών της ελληνικής επικράτειας και σημαντικές εκτάσεις βοσκοτόπων (πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό για την τροφική επάρκεια της χώρας) διαθέτει πιθανώς και αξιόλογο ορυκτό πλούτο, τόσο στην ηπειρωτική ζώνη όσο και στην υφαλοκρηπίδα του Β. Αιγαίου.

Συγκεκριμένα, εκτός από χρυσό (Πέραμα Έβρου, Σάππες Ροδόπης) και ζεόλιθο (Πετρωτά Έβρου), η Θράκη διαθέτει αποθέματα σπανίων γαιών.

6. Η Θράκη μαζί με τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου δεν είναι μόνο το φυσικό ανατολικό σύνορο της Ελλάδας. Είναι παράλληλα και ένα πολιτιστικό και ιδεολογικό σύνορο που διαχωρίζει δύο κόσμους, δύο θρησκείες, δύο ιστορίες. Κατ' επέκταση είναι το σύνορο της Ευρώπης με τον κόσμο της Ανατολής και υπό αυτή την έννοια η διαρκής επιβεβαίωση του ανένδοτου χαρακτήρα του αποτελεί ζήτημα τεράστιας πολιτικής, ιδεολογικής και συμβολικής σημασίας.

Η ελληνική Θράκη όμως είναι και κάτι ακόμη: αποτελεί το τελευταίο σημείο αγκίστρωσης του ελληνισμού στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Θράκης μετά τον ξεριζωμό του από τις βόρειες και τις ανατολικές περιοχές της. Τυχόν απώλειά της συνεπώς, θα σήμαινε το κλείσιμο ενός ακόμη μεγάλου ιστορικού κεφαλαίου, αυτού που επί αιώνες γράφει με τους αγώνες του ο θρακικός ελληνισμός.

Σε ό,τι αφορά στη σύσταση του πληθυσμού της Θράκης, ο Αρχηγός αναφέρθηκε στη μουσουλμανική μειονότητα που ανέρχεται σε 114.000 και αναλύεται σε 54.000 τουρκογενείς, 36.000 Πομάκους και 24.000 Αθίγγανους.

Συνεχίζοντας προέβη σε εκτενή αναφορά για τους Πομάκους και τον τιτάνιο αγώνα που δίνουν για τη διατήρηση της γλώσσας τους. Οι Πομάκοι τα τελευταία έτη στοχοποιούνται από το μειονοτικό τύπο διότι «τολμούν» να αυτοπροσδιορίζονται ως «μουσουλμάνοι Έλληνες», ανατρέποντας τα σχέδια της Άγκυρας αφού δηλώνουν ότι είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, Έλληνες πολίτες με μητρική γλώσσα την πομακική. Πρωτοπόροι σε αυτή τη προσπάθεια είναι η εφημερίδα «ΖΑΓΑΛΙΣΑ» του κ. Ιμάμ Αχμέτ και η πρόεδρος του Συλλόγου «ΕΛΠΙΔΑ» Σαμπιχά Σουλεϊμάν, οι οποίοι συνεχώς και αδιαλείπτως, χωρίς να σκιάζονται από το φόβο της ψυχολογικής πίεσης των «ομάδων» που δουλεύουν για τον αφανισμό τους, προσπαθούν με περίσσεια εσωτερική δύναμη να εμφυσήσουν λίγο από το πνεύμα των προγόνων τους στα στήθια των μικρών πομακόπουλων και ρωμά. Δεν διστάζουν να προτάξουν τα στήθη τους όπου και όποτε χρειαστεί. Για τη Σαμπιχά επιλεκτικά αναφέρθηκε στις δηλώσεις της στο 5ο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες, όπου τόνισε ότι η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας που επιβάλλουν οι Τούρκοι στους Ρομά της Θράκης, γίνεται με χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων! Το πρόγραμμα «εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων» έχει - υποτίθεται - στόχο την παροχή ίσων ευκαιριών στη μόρφωση για τα παιδιά της μειονότητας. Στην πράξη, αυτό που γίνεται είναι να καθιερώνεται η τουρκική γλώσσα ως η επίσημη μοναδική μειονοτική γλώσσα όλων των μουσουλμάνων μαθητών. Το πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων συγχρηματοδοτείται από εθνικούς πόρους και κοινοτικά κονδύλια και από το 1997 έως το 2012 στοίχισε πάνω από 27 εκατομμύρια ευρώ (27.245.000 ευρώ). 

Συνεχίζοντας αναφέρθηκε και πάλι στην έντονη δραστηριότητα του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, που έχει ως αιχμή του δόρατος της προκλητικής στάσης του το θέμα της μη αναγνώρισης των νόμιμων μουφτήδων της Ξάνθης και της Κομοτηνής. Και δυστυχώς τους τελευταίους μήνες, το προξενείο εκμεταλλευόμενο την ανυπαρξία των κυβερνήσεων υποδαυλίζει ζήτημα αμφισβήτησης και του νόμιμου μουφτή του Διδυμοτείχου και επιχειρεί να προσεταιρισθεί τους πολιτιστικούς μουσουλμανικούς συλλόγους του νομού Έβρου με σκοπό να προχωρήσουν και αυτοί σε εκλογή μουφτή στα πρότυπα της Κομοτηνής και της Ξάνθης. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι έχουν κατατεθεί αιτήματα για ανέγερση νέων τζαμιών σε χωριά της επαρχίας Διδυμοτείχου, όπου ο χριστιανικός πληθυσμός αποτελούσε τουλάχιστον έως πρόσφατα τη συντριπτική πλειοψηφία. Οι φερόμενοι ως υποστηρικτές της μειονότητας πραγματοποιούν καθημερινά μετακινήσεις σε κάθε σπιθαμή της Θράκης, προσπαθώντας να προσελκύσουν ακόμη και όλους αυτούς που αισθάνονται Έλληνες, τουρκογενείς, πομάκους και ρωμά. 

Αναφερόμενος στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας τόνισε ότι εκμεταλλευόμενη τη γεωγραφική της θέση, προσπαθεί παραπλανητικά να παίξει το ρόλο του παράγοντα σταθερότητας. Η Τουρκία είναι από τις λίγες χώρες ανά τον κόσμο που αντιμετωπίζει σφαιρική απειλή και βρίσκεται μέσα σε ένα πεντάγωνο αστάθειας του οποίου οι γωνίες εκτείνονται στα Βαλκάνια, τη λεκάνη της Μεσογείου, τη Μέση Ανατολή, την Υπερκαυκασία και την Κ. Ασία και τέλος τη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας. Ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο, η διάλυση της ΕΣΣΔ, οι αναταραχές στα Βαλκάνια, οι πρόσφατες διενέξεις στον Καύκασο και στην περιοχή της Συρίας, δημιούργησαν ένα πλαίσιο αστάθειας και κρίσεων που σταδιακά διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις για τη γεωπολιτική αναβάθμισή της. Η Τουρκία επιδιώκει, να παρουσιασθεί ως αξιόπιστος συνομιλητής του Ιράν, του οποίου η γεωπολιτική παρουσία και δυναμική στην περιοχή ολοκληρώνει την ισλαμική «ζώνη ασφάλειας» πέριξ της Ρωσίας, σε συνεργασία με το «νέο» Αφγανιστάν και Πακιστάν. Ενώ απειλεί ευθέως τη Συρία μέσω της ανατροπής του Άσαντ, υποστηρίζει παρασκηνιακά την εξάπλωση του Ισλαμικού κράτους και με τον αιχμάλωτο Οτσαλάν προσπαθεί να τιθασεύσει τους Κούρδους εντός και εκτός Τουρκίας.

Ταυτόχρονα η ισχύς της Τουρκίας εκφράζεται με το γνήσιο Θουκυδίδειο τρόπο (πολυτελή ιερά και μεγαλοπρεπή κτίσματα τα οποία προκαλούν δέος και προβάλουν δυναμισμό προς τους τρίτους π.χ. το φράγμα του Ατατούρκ, το νεοανεγερθέν παλάτι του Ερντογάν στην Άγκυρα, κ.ά.).

Η Τουρκία, αναφορικώς με την Ελλάδα επιδιώκει την επιβολή των γεωπολιτικών της βλέψεων στους εξής συγκεκριμένους στόχους:

1. Στο Αιγαίο, με σειρά μονομερών διεκδικήσεων (χωρικά ύδατα, υφαλοκριπίδα, εθνικός εναέριος χώρος FIR Αθηνών, ΑΟΖ, απομάκρυνση του αμυντικού δυναμικού από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, επιχειρησιακός έλεγχος στα πλοία του ΝΑΤΟ, ευθύνη έρευνας και διάσωσης, αμφισβήτηση εθνικής κυριαρχίας) καθώς και με την εκτόξευση απειλών περί πολέμου επιδιώκει τη διανομή του με όρια που θα εφάπτονται του 25ου μεσημβρινού.

2. Στην Θράκη, επιδιώκει την ολοκλήρωση του εκτουρκισμού της μουσουλμανικής μειονότητας μέσω της επιχειρούμενης ομογενοποίησης του τοπικού μειονοτικού στοιχείου με όχημα μια τεχνηέντως καλλιεργούμενη κοινή «Τουρκική» εθνοτική συνείδηση, αλλά και με μεταφορά μειονοτικού δυναμικού στο Νομό Έβρου, και τέλος με την καλλιέργεια της ιδέας της αυτονομίας, σε συνδυασμό και με τη μουσουλμανική μειονότητα που διαβιώνει στη Ν. Βουλγαρία.

Κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και με αφορμή την έντονη μεταναστευτική ροή μουσουλμάνων προσφύγων και οικονομικών μεταναστών στην χώρα μας, ο Αρχηγός υπενθύμισε την επικίνδυνη νεοθωμανική θεώρηση, όπως την διατύπωσε στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος της Τουρκίας» ο πρωθυπουργός Νταβούτογλου και υλοποιεί ο πρόεδρος Ερντογάν, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά την δήλωση του Οζάλ για αποστολή στην Ελλάδα εκατομμυρίων «μεταναστών», που όλοι τους προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες. Η στρατηγική είναι γνωστή και την διατύπωσε με σαφήνεια ο Σουν Τζου στο περίφημο βιβλίο του, η Τέχνη του Πολέμου: «Η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη». Αυτό πράττει και η Τουρκία απέναντι στην Ελλάδα με πολιορκητικό κλοιό την λαθρομετανάστευση.

Αναφερόμενος στη θέση της Ελλάδας τόνισε ότι ο κύριος λόγος που η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής κατάρρευσης είναι η ανυπαρξία ενός εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, γεγονός το οποίο έχει επιτρέψει τις προσωπικές «αυθαίρετες», αποσπασματικές, χωρίς συνοχή και συνέχεια παρεμβάσεις πολιτευτών και ιδιωτών στη χάραξη της εθνικής ή εξωτερικής πολιτικής.

Σήμερα η Ελλάδα βιώνει τα αποτελέσματα αυτής της θολής και απόλυτα στρεβλής πολιτικής πρακτικής, η οποία δεν ικανοποιεί στόχους και σκοπούς, δεν υπακούει σ' ένα γενικότερο πλαίσιο κανόνων και ορίων ούτε υπόκειται σε οποιονδήποτε επαρκή και σοβαρό έλεγχο από κάποια Αρχή. 

Το μεγαλύτερο «δυστύχημα» είναι πως όλοι, αρνούνται επίμονα να συμβουλευθούν ή να υπακούσουν σε υποδείξεις εξειδικευμένων κρατικών υπαλλήλων και διπλωματών, οι οποίοι έχουν πλούσια εμπειρία, γνώσεις και ικανότητες και αποτελούν «κόκκινο πανί», κάτι το οποίο εκμεταλλεύεται στο έπακρο η Άγκυρα και αργά αλλά σταθερά, μεθοδικά και με προσεκτικά μελετημένες κινήσεις, εκμεταλλευόμενη την ελληνική αδιαφορία, βάζει ολοένα και περισσότερο πόδι στη Θράκη.

Για την αντιμετώπιση της υφιστάμενης κατάστασης ο Αρχηγός πρότεινε μία σειρά προτάσεων και μέτρων:

. Τέρμα η μεμψιμοιρία και οι δικαιολογίες τι κάνει η Ελληνική Πολιτεία για την Θράκη όταν οι Θρακιώτες μεταδημοτεύουν. Επιβάλλεται να αντιληφθούν όλοι ότι θα πρέπει υποχρεωτικά οι Θρακιώτες να εγγραφούν στους Δήμους και τις κοινότητες της ΘΡΑΚΗΣ.

. Ταυτόχρονα να εγγραφούν ακόμα και οι Ίμβριοι - Κωνσταντινοπολίτες υποχρεωτικά σε Δήμους και κοινότητες της Θράκης, διότι είναι πάνω από 300.000 σε Ελλάδα και εξωτερικό ώστε να διεκδικούν τις περιουσίες τους και τα δικαιώματα τους στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και να μην αποτελούν μονομέρεια οι απαιτήσεις των «Τούρκων της Δυτικής Θράκης» διότι φωνάζει ο θύτης και όχι το ΘΥΜΑ.

. Ίδρυση ελληνικού προξενείου στην Τραπεζούντα και στα πλαίσια της αρχής της αμοιβαιότητας διότι η Ελλάδα διαθέτει ένα λιγότερο.

. Όλοι να συνεισφέρουν, ακόμα και με μια απλή συνδρομή στις ενημερωτικές εφημερίδες και διαδικτυακούς τόπους, που στηρίζουν τη προσπάθεια για προστασία ΟΛΩΝ των μουσουλμάνων Ελλήνων (εφημερίδα ΖΑΓΑΛΙΣΑ, σύλλογος ΕΛΠΙΔΑ, ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ, www. tourkikanea. gr).

. Άμεση ανάκληση του καθεστώτος ελεύθερης εισόδου στην Ελλάδα για τα πράσινα διαβατήρια της Τουρκίας, με την υλοποίηση της οποίας εισέρχονται στην Ελλάδα ΧΩΡΙΣ VISA άτομα αμφιβόλου ποιότητας και σκοπού! Δεν υπάρχει καν το πρόσχημα του τουρισμού, αφού με πράσινα διαβατήρια εισέρχονται άνευ στοιχειώδους ελέγχου ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, πρώην υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι, κά. 

. Άμεση τροποποίηση του νόμου που επιτρέπει μείωση κατά 80% στο πρόστιμο νομιμοποίησης αυθαιρέτων των μουσουλμάνων και εφαρμογή του ρητά μόνο για όσα ανεγέρθησαν πριν το 1990, διότι έχουν το δίκιο τους, εφόσον δεν τους έδιναν την σχετική άδεια ανέγερσης.

. Να ανοίξουν πάλι αστυνομικά τμήματα της θρακικής υπαίθρου που έκλεισαν για «λόγους οικονομίας» αλλά ερήμωσαν από την κρατική παρουσία την εκτός πόλεων Θράκη. Έστω 2-3 σε ευαίσθητες περιοχές σε καθέναν από τους τρεις νομούς θα άλλαζαν το κλίμα ριζικά, ως σημεία αναφοράς των νομιμοφρόνων και φιλελλήνων μουσουλμάνων.

. Να μεταφερθεί το ιεροσπουδαστήριο Εχίνου στην Ξάνθη, όπου το κλίμα είναι λιγότερο τεταμένο (εθνικά) και υπάρχει ενδιαφέρον. Να ανοίξουν τα δημόσια δημοτικά σχολεία και τα νηπιαγωγεία που έχουν ήδη προγραμματιστεί στα μειονοτικά χωριά. 

. Οι Πομάκοι να μαθαίνουν πομακικά και οι Ρωμά ρωμανί!!!

. Κατηγορηματικά αντίθετοι στη δημιουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στη Θράκη, εφόσον οι όροι υλοποίησής της δεν συνάδει με τα οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να γίνει πόλος έλξης κεφαλαίων ειδικά από την Τουρκία.

. Εκμετάλλευση πόρων από το ΕΣΠΑ για να κατασκευασθεί κάθετος άξονας Μέστης - Σαππών - Δερείου - Μεταξάδων - Ορμενίου. Η μελέτη που αφιλοκερδώς συντάχθηκε από τον Στρατό και καθηγητές του Πολυτεχνείου, εδώ και δυο έτη εγκεκριμένη από την Περιφέρεια κοιμάται στα συρτάρια του αρμόδιου υπουργείου. 

. Η τάφρος κατασκευάζεται. Πρέπει να ολοκληρωθεί. Τεράστιο έργο με μηδενικά κεφάλαια. Ένα έθνος για να επιβιώσει θέλει μεγαλόπνοα οράματα και σχέδια και όχι μόνο διαχείριση της καθημερινότητας, που και σε αυτήν ακόμα οι σημερινοί συγκυβερνώντες αποδεικνύονται παντελώς άχρηστοι.

. Επανακαθορισμός των παραμέτρων για εκ νέου έναρξη των εργασιών κατασκευής του αγωγού Μπουργάζ - Αλεξανδρούπολης.

. Εφαρμογή ΦΠΑ 10% σε όλες τις παραμεθόριες περιοχές, κάτι που ισχύει σε όλη την ΕΕ. Τιμές καυσίμων, όπως αυτές των Σκοπίων και της Βουλγαρίας. Καθημερινά καραβάνια Ελλήνων φεύγουν για Ιβαήλοβγκραντ, Σβήλενγκραντ και Αδριανούπολη με σκοπό να κάνουν τα ψώνια τους και να φουλάρουν τα ρεζερβουάρ των οχημάτων τους. Μήπως είναι προδότες ή μήπως αισθάνονται προδομένοι από ένα κράτος που δεν σέβεται αυτούς που φυλάνε Θερμοπύλες, τους ακρίτες του.

. Ανάδειξη των λιμανιών σε εμπορικά κέντρα.

. Διασφάλιση του μέλλοντος των στελεχών των ΕΔ, δώστε τους το δικαίωμα να πιστέψουν στις δυνάμεις τους και θα διαπιστώσετε στο τέλος ότι θα αποβάλλουν και οι πολιτικοί μας το φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίαs που προσπαθεί να εισχωρήσει στην ψυχολογία τους. Οι παράγοντες υλοποίησης των παραπάνω είναι τα καύσιμα, τα ανταλλακτικά, τα πυρομαχικά και ιδίως η αξιοπρεπή διαβίωση αυτών και των οικογενειών τους. Πρέπει να το αντιληφθείτε όλοι σας. Αυτοί ήταν, είναι και θα είναι οι εγγυητές της ειρήνης και ασφάλειας έναντι των επιβουλών και των απειλών της Άγκυρας.

. Όλοι οι Θρακιώτες πρέπει να μεταβούν στα χωριά και να σφίξουν τα χέρια των μουσουλμάνων, χωρίς διαχωρισμούς. Να αντιληφθούν ότι είμαστε δίπλα τους και να αισθανθούν την εσωτερική γαλήνη και την ασφάλεια της πατρίδας μας. Να καταλάβουν ότι είμαστε μαζί τους και όχι απέναντι από τα πιστεύω τους.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο επίτιμος Αρχηγός αναφέρθηκε επιγραμματικά, μετά από απαίτηση του κοινού, στο μείζον πρόβλημα του μεταναστευτικού που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από τις αρχές του 2015. Έντονα επικριτικός, αφενός για τους επιπόλαιους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας, που εξαρτώμενη από ιδεοληψίες εξέπεμψε σήμα στους δυστυχείς αθώους πρόσφυγες αλλά και στους διακινητές ότι εδώ στην Ελλάδα «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» (κλείσιμο Αμυγδαλέζας, αλλαγή νόμου περί ιθαγένειας, κλπ.), αφετέρου για την ανυπαρξία υπεύθυνης εθνικής πολιτικής για την αντιμετώπιση πλέον του προβλήματος, ουσιαστικά προλόγισε την επόμενη παρουσίασή του στο Βελλίδειο στη Θεσσαλονίκη στις 14 Φεβρουαρίου με θέμα «Προϊούσα Ισλαμοποίηση Ελλάδος και Ευρώπης (προσφυγικό, μεταναστευτικό, δημογραφικό)», στην οποία θα κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις. 

ΠΗΓΗ

Αγαπητοί μου φίλοι.

Τους τελευταίους μήνες υπήρξαν κάποιοι ψίθυροι που ήθελαν τον Επίτιμο Αρχηγό τού ΓΕΣ Στρατηγό ε.α. Φραγκούλη Φράγκο να ηγείται τού κόμματος που σχεδιάζουν κάποιοι νεο-δημοκράτες προσκείμενοι στον… Αντωνάκη.

Σας στέλνω τις απόψεις που δείχνουν ότι ο στρατηγός γνωρίζει πολύ καλά το θέμα, απέχει από την κάθε είδους υπάρχουσα ή εκκολαπτόμενη κομματοκρατία και γι’ αυτό δεν πρόκειται να γίνει κανενός… πρώην, “γλάστρα”.

Φιλικώτατα.

Νι Κάππα (Αθήνα). 

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους 

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος A’, Μέρος A’ 

Από τους προιστορικούς μέχρι τους  Μηδικούς πολέμους

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος A’, Μέρος B’  
Από των Μηδικών πολέμων μέχρι του Αλεξάνδρου

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος B’, Μέρος A’  
Από του  Αλεξάνδρου μέχρι του  Αυγούστου

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος B’, Μέρος B’ 
Από του Αυγούστου μέχρι του Ιουστινιανού

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος Γ’, Μέρος Α’  
Από του Ιουστινιανού μέχρι του Λέοντος του Γ

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος Γ’, Μέρος B’  
Από του Λέοντος Γ μέχρι του Βασιλείου του Α

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος Δ’, Μέρος A’  
Από του Βασιλείου του Α μέχρι  των Κομνηνών

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος Δ’, Μέρος Β’ 
Από των  Κομνηνών μέχρι της υπό των Φράγκων αλώσεως

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος E’, Μέρος A’  
Από την υπό των Φράγκων άλωση μέχρι της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Τούρκων

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος E’, Μέρος B’     
1453-1821

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος ΣΤ’, Μέρος Α’  
Από 1821 μέχρι την τελευταία περιοδο του αγώνα

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος ΣΤ’, Μέρος B’ (A’)  
Από την τελευταί περίοδο του αγώνα μέχρι του 1930

Κ. Παπαρρηγόπουλος – Ιστορία του ελληνικού έθνους Τόμος ΣΤ’, Μέρος Β’ (B’)  
Παράρτημα

ΠΗΓΗ http://enoriakapareliou.files.wordpress.com