Ποιον ζήλεψε άραγε η «Εφημερίδα των Συντακτών»;
Του Γιώργου Καραμπελιά
Ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθεί κατάπληκτος, εδώ και δύο μήνες τουλάχιστον, τη μεθόδευση της επιχείρησης του πρώην πράκτορα της KGB, Βλαντιμίρ Πούτιν, ενάντια στο κράτος της Ουκρανίας και τον ουκρανικό λαό.
Βασικό στοιχείο αυτής της επίθεσης υπήρξε η εκστρατεία παραπληροφόρησης, ψεύδους και συκοφαντίας ώστε να μπορέσει να προετοιμαστεί το ιδεολογικό κλίμα για την επίθεση: «Ο Ζελένσκι είναι ναζί, οι Ουκρανοί δολοφονούν τους Ρώσους του Ντονμπάς» και φυσικά «ο Πούτιν δεν έχει καμία πρόθεση να εισβάλει στην Ουκρανία», όπως δήλωνε στον Μακρόν ακόμη και την προτεραία της εισβολής.
Και όλα τα πρόθυμα παπαγαλάκια – δημοσιογραφικά και άλλα, αμειβόμενα και μη – κατήγγελλαν για παραπληροφόρηση τους Αμερικανούς που επέμεναν ότι ο Πούτιν σκοπεύει να εισβάλει στην Ουκρανία. Αρκεί να δει κανείς πρωτοσέλιδα εφημερίδων στην Ελλάδα για να καταλάβει για ποια αφεντικά δουλεύουν.
Η αποπληροφόρηση και η παραπληροφόρηση αποτελούσαν πάντοτε προνομιακό όπλο της KGB και των παραφυάδων της στην Ελλάδα και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Ας θυμηθούμε τη συκοφαντία ενάντια στον Νίκο Πλουμπίδη, τη στιγμή που οδηγούνταν στο απόσπασμα. Ακόμα και σήμερα, τα ρωσικά πρακτορεία, τόσο στα ΜΜΕ όσο και κατεξοχήν στο διαδίκτυο, κάνουν το άσπρο μαύρο, αμφισβητούν τους βομβαρδισμούς, αποκρύπτουν τους φόνους των Ελλήνων από τα ρωσικά αεροπλάνα και ζωγραφίζουν τη βάρβαρη επιδρομή με ειδυλλιακά χρώματα.
Ιδιαίτερη μεταχείριση επιβάλλεται πάντα σε όσους προέρχονται από το δικό τους στρατόπεδο. Τι να θυμηθούμε άραγε, την εξόντωση όλων των παλιών μπολσεβίκων από τον Στάλιν, τη δολοφονία των τροτσκιστών από την ΟΠΛΑ στην Κατοχή και στα Δεκεμβριανά; Να ξεχάσουμε ότι οι εν Ελλάδι Μοσχοβίτες αποκαλούσαν τον Κορνήλιο Kαστοριάδη «ο φαλακρός πράκτoρας της CIA»;
Και είχαν δίκιο από την πλευρά τους. Όλοι εκείνοι που είχαν μάθει να λειτουργούν ως πράκτορες του ΚΚΣΕ και της KGB – κάποιοι από δαύτους ήταν και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του ρωσικού στρατού – δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν διαφορετικά την οποιαδήποτε διαφωνία. Η διαφορετική άποψη εξηγείται αποκλειστικά από την προσχώρησή τους σε κάποια αντίπαλη υπηρεσία. Οι πράκτορες έχουν μάθει να αναγνωρίζουν τους αντιπάλους τους μόνο ως πράκτορες. Μία και πληρώνομαι εγώ γιατί να μη πληρώνεται και ο αντίπαλος;
Είχα την τύχη, ή την ατυχία, να προέρχομαι από τον χώρο της Αριστεράς – αντίπαλος με τον σοβιετικό αρχικώς και τον ρωσικό ιμπεριαλισμό στη συνέχεια, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Και επειδή δεν προσχώρησα σε κάποιο άλλο μεγάλο στρατόπεδο για να μου προσφέρει «προστασία», έχω γνωρίσει επί 55 χρόνια όλη την γκάμα της συκοφαντίας, της αλητείας και της βρωμιάς όλου αυτού του συστήματος που είναι όντως ανεξάντλητη.
Όσο δραστηριοποιούμουν στον χώρο της άκρας αριστεράς, στη δεκαετία του 1970 και του 1980, το «πράκτορας της CIA» ήταν το πιο ανώδυνο και το πιο ακίνδυνο εν τέλει. Διότι παράλληλα διοχέτευαν συστηματικά την «πληροφορία» ότι ήμουν ηγετικό στέλεχος της «17 Νοέμβρη», πληροφορία την οποία κατάπιναν με μεγάλη ευκολία οι τόσο οξυδερκείς μυστικές υπηρεσίες της χώρας μας – εξάλλου τους βόλευε μια και ήμουν αντισυστημικός. Και έπρεπε να τους αποκαλύψει τη σχετική πλεκτάνη ο σταθμάρχης της KGB στην Ελλάδα, ο περιβόητος Μποχάν, όταν αυτομόλησε στη CIA, για να πάψουν να με στοχοποιούν. Όμως η ρετσινιά είχε μείνει!
Μετά το 1990 και κατεξοχήν μετά το 2000, θα ανασυγκροτηθούν τα υπνώττοντα σοβιετικά, και νυν πουτινικά, δίκτυα και θα βάλουν μπροστά ακόμα και δημιουργίες κομμάτων. Καθώς στην Ελλάδα θα αναδειχθεί στο προσκήνιο το εθνικό ζήτημα ως το κυρίαρχο ζήτημα της χώρας, το τροπάρι θα αλλάξει. Δεν θα είμαι πλέον μόνο τρομοκράτης και αναρχικός, αλλά πλέον εθνικιστής και, γιατί όχι, και ακροδεξιός. Και ως προς αυτό το εγχείρημα υπήρχε συναίνεση τόσο των «δικτύων Σόρος» όσο και των «δικτύων Πούτιν», μια και ο εθνομηδενισμός αποτελούσε επί αρκετά χρόνια, κυρίως στην εποχή του σημιτισμού, κοινή ιδεολογία της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων και των ελίτ. Ήταν άλλωστε πολύ πιο εύκολο να κολλάς μία ταμπέλα από το να αντιμετωπίζεις την ουσία των επιχειρημάτων.
Σε αυτό το συκοφαντικό έργο είχε διακριθεί ιδιαίτερα μία δημοσιογραφική ομάδα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία με την οποία είχα έρθει πολλές φορές σε δημόσια αντιδικία με απαντήσεις και εξώδικα και η οποία συνέχισε το θεάρεστο έργο της στην Εφημερίδα των Συντακτών. Το τελευταίο τους χτύπημα υπήρξε άρθρο ενός κάποιου Γιάννη Μπασκάκη, τη Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2022, που έγραφε μεταξύ άλλων:
«Αλλά μερίδιο στον ακροδεξιό χώρο διεκδικεί και ο φανατικός πολέμιος του “εθνομηδενισμού” Γιώργος Καραμπελιάς, με το δικό του μόρφωμα, το «κίνημα Άρδην», το οποίο προμοτάρεται, μαζί με τα κόμματα Βελόπουλου, Κασιδιάρη και Τζήμερου, από το μπλογκ του άλλοτε συνεργάτη του Λαγού, Λευτέρη Πανούση», και άλλες αθλιότητες. (Υπάρχει Ακροδεξιά και εκτός Ν.Δ.)
Σε ένα τόσο ποταπό λιβελλογράφημα απάντησα αρχικώς με εξώδικο (Εξώδικο του Γεωργίου Καραμπελιά). Και πιστοί στα διδάγματα της παραπληροφόρησης δημοσίευσαν ένα μέρος μόνο της απάντησής μου αφαιρώντας τα πιο ουσιαστικά σημεία. Ιδού ποια σημεία αφαίρεσαν:
«Μια γκεμπελικού χαρακτήρα, συκοφαντική επιχείρηση
Τη Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2021, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας (σελ. 4) και στον ηλεκτρονικό σας ιστότοπο ένα άρθρο με συντάκτη τον Γιάννη Μπασκάκη, το οποίο παρουσιάζει εμένα και το Κίνημα Άρδην, του οποίου ηγούμαι εδώ και τρεις δεκαετίες, ως επίδοξο εκφραστή της ελληνικής ακροδεξιάς. Μας τοποθετείτε μάλιστα δίπλα στον Κασιδιάρη, τον Λαγό και τους λοιπούς ναζί μαχαιροβγάλτες, τους οποίους απ’ ό,τι φαίνεται ακόμα σπονσοράρετε με συστηματική αρνητική διαφήμιση, προκειμένου να πραγματοποιήσετε τις επιθυμητές για εσάς «δολοφονίες χαρακτήρα». Δεν είναι η πρώτη φορά που προβαίνετε σε αθλιότητες εναντίον μου, των συνοδοιπόρων μου, του Κινήματος Άρδην και των ιδεών που εκφράζουμε ειλικρινώς, τίμια και με υψηλό ήθος, αξίες τις οποίες απ’ ό,τι φαίνεται εσείς έχετε εγκαταλείψει προ πολλού.
Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι με την εφημερίδα σας. Ωστόσο, έχω καθήκον να υπερασπιστώ όχι μόνο τον εαυτό μου αλλά κυρίως τις χιλιάδες ανθρώπων που εκφράζω, από τις συκοφαντίες, τις μονταζιέρες και τις λοιπές γκεμπελικές πρακτικές τις οποίες συστηματικά χρησιμοποιείτε εναντίον μας.
Αισθάνομαι επομένως, γι’ αυτόν τον λόγο και μόνο, υποχρεωμένος να υπενθυμίσω στους αναγνώστες ορισμένα πράγματα. Και αυτό, παρά το ψυχικό κόστος της ενασχόλησής μου μαζί σας:»
Αφού λοιπόν αφαίρεσαν την αιτία για την οποία συνέταξα το εξώδικο στις 9 Μαρτίου 2022 δημοσίευσαν το υπόλοιπο κείμενο, το οποίο πολύ δύσκολα μπορεί να γίνει κατανοητό εάν λείπει ο λόγος για τον οποίο γράφτηκε (!), ενώ προέβησαν και σε μία νέα επίθεση του εν λόγω υποκειμένου εναντίον μου. Έτσι, αφενός παριστάνουμε ότι δημοσιεύσαμε το εξώδικο και αφετέρου δε, δεν το δημοσιεύουμε ολοκληρωμένο και προβαίνουμε, επί τη ευκαιρία, σε μια νέα συκοφαντική επίθεση.
Προφανώς, ο Γκαίμπελς ήταν παιδί της Εκκλησίας. Ο Στάλιν και ο Πούτιν αποτελούν όντως υψηλότερα και μακροβιότερα πρότυπα.
Άλλωστε, μέρες που είναι, γίνεται η αποκαθήλωση του ρωσικού κόμματος στην Ελλάδα, το οποίο προφανώς χρειάζεται «στήριξη», καθότι χειμαζόμενο. Άλλωστε ο Καραμπελιάς παραμένει ενοχλητικός, πενήντα πέντε χρόνια μετά. Η αγωγή για συκοφαντική δυσφήμηση – που ήδη βρίσκεται καθ’ οδόν – θα εκδικαστεί μετά από πολύ καιρό και η δουλειά θα έχει προλάβει να γίνει.
Γκαίμπελς ή Πούτιν διαλέγετε και παίρνετε. Ο Πούτιν είναι μάλλον πιο επίκαιρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου